Το πρώτο crash test ήταν θετικό, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε δει ακόμη την τελευταία πράξη του έργου…
Tο πιο πολύτιμο μάθημα από την απόπειρα μαζικής λαθροεισβολής στον Εβρο (που θα έχει ακόμη πολλά επεισόδια) είναι ότι ακόμη και η πιο φοβική κυβέρνηση απέναντι στον ξένο παράγοντα, αναγκάζεται κάτω από την λαική πίεση, να πάρει μέτρα για την προστασία του εθνικού συμφέροντος, έστω και αν αυτά ακροβατούν γύρω από την αμφιλεγόμενη έννοια του «διεθνούς δικαίου».
Να επιβάλει δηλαδή μονομερώς μέτρα αποτροπής, έξω από νόρμες και στερεότυπα έξωθεν επιδοτούμενης «πολιτικής ορθότητας», για να αντιμετωπίσει υπαρξιακής διάστασης εθνική απειλή.
Το ένστικτο της πολιτικής αυτοσυντήρησης σε συνδυασμό με τον φόβο του εσωτερικού πολιτικού κόστους και της προοπτικής απώλειας της εξουσίας λειτούργησε ως «ξυπνητήρι» για την κυβέρνηση Μητσοτάκη που είδε την γη να τρέμει κάτω απ’ τα πόδια της έπειτα από το ανεκδιήγητο και εντελώς αχρείαστο φιάσκο «επίδειξης αποφασιστικότητας» στην Λέσβο και την Χίο.
Η μεγαλύτερη «υπέρβαση» στην ενστικτώδη αντίδραση του Αθηνοκεντρικού κράτους ήταν ασφαλώς η αναστολή υποβολής αιτήσεων για χορήγηση αιτήσεων ασύλου.
Που βεβαίως έπρεπε να γίνει «επ’ αόριστον» και όχι για ένα μήνα.
Η δεύτερη σε σημασία συμβολική κίνηση άμυνας ήταν η άμεση σύλληψη των εισβολέων που κατάφεραν να περάσουν σε ελληνικό έδαφος και η φυλάκιση τους με συνοπτικές διαδικασίες, ενεργοποιώντας τις διατάξεις περί «παράνομης εισόδου».
Αυτά ήταν τα ουσιαστικά μέτρα που χωρίς αμφιβολία έπρεπε να έχουν ληφθεί από την πρώτη μέρα ανόδου της ΝΔ στην εξουσία, αν το κόμμα αυτό θέλει να ισχυρίζεται ότι ανήκει στον συντηρητικό/πατριωτικό χώρο.
Aυταπάρνηση και υψηλό φρόνημα
--------------------------------------------------
Πέρα από τα κυβερνητικά μέτρα οφείλουμε να σημειώσουμε την ηρωική αυταπάρνηση του ακριτικού πληθυσμού στην περιοχή της κρίσης, που έσπευσε να βοηθήσει στην υπεράσπιση των συνόρων, γιατί χωρίς την συνδρομή του θα ήταν αδύνατη η φύλαξη μιας τόσο εκτεταμένης μεθοριακής γραμμής.
Η αυθόρμητη αυτή αντίδραση και το υψηλότατο φρόνημα των κατοίκων του Εβρου που δεν έχει επηρεαστεί από τις σειρήνες του εθνομηδενισμού, αποτέλεσε το πρώτο crash test παλλαικής άμυνας των τελευταίων δεκαετιών. Και ήταν απροσδόκητα θετικό.
Γιατί οι κυνηγοί και οι ψαράδες στο Δέλτα, δεν πήραν το νόμο στα χέρια τους, ούτε έβγαλαν τις καραμπίνες για να υπερασπιστούν…τις βίλες τους(όπως εντελώς βλακωδώς ξεστόμισε ένας αμετανόητος Συριζαίος βουλευτής της κακιάς ώρας). Το βιός τους και τις καλύβες τους υπερασπίζονταν που τους επιτρέπουν να εξασφαλίζουν ένα στοιχειώδες εισόδημα.
Από κει και πέρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα.
Γιατί η αρχική «ασύμμετρη προσβολή» στις Καστανιές εξελίσσεται σε «πόλεμο φθοράς» κατά μήκος του συνοριακού ποταμού.
Οσο και οι εθελοντές εθνοφρουροί να επιδεικνύουν αξιοθαύμαστη ψυχραιμία δεν μπορεί να αποκλειστεί μία προβοκάτσια.
Και βεβαίως δεν έχουμε δει την τελευταία πράξη του έργου στα νησιά.
Το βάρος μιας «άμυνας διαρκείας» δεν μπορεί να το αντέξει ο ντόπιος πληθυσμός, όσο ψυχωμένος κι αν είναι. Χρειάζονται επαγγελματικά σώματα φύλαξης, περιοριστικές δράσεις μόνιμου χαρακτήρα και περαιτέρω θωράκιση της συνοριακής γραμμής για την αποτροπή παράνομων εισόδων.
Το πρόβλημα είναι ότι τα όποια μέτρα και ημίμετρα υιοθετήθηκαν τα τελευταία 24ωρα σε συνθήκες εθνικής κρίσης δεν αποτελούν μέρος μιας συνεκτικής πολιτικής για την αντιμετώπιση του λαθρομεταναστευτικού.
Εφαρμόζονται δηλαδή «αλα κάρτ» στην κρίσιμη μεθοριακή περιοχή που αντιμετωπίζει σήμερα την μαζική εισβολή και όχι στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που αποτελούν τον αδύναμο κρίκο και το πραγματικό πειραματικό εργαστήρι του σύγχρονου λαθρο-εποικισμού.
Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα…
---------------------------------------------------------
Αν οι προειδοποιητικές βολές, η απαγόρευση υποβολής αίτησης ασύλου σε όσους δεν έχουν ταξιδιωτικά έγγραφα και η σύλληψη των ενήλικων που αποβιβάζονται λαθραία, χωρίς να διαθέτουν χαρακτηριστικά πρόσφυγα, είχαν γίνει κανόνας και στις νησιωτικές περιοχές, είναι βέβαιον ότι το πρόβλημα θα είχε ανασχεθεί σε μεγάλο βαθμό εν τη γενέσει του.
Δυστυχώς αυτά δεν έγιναν με τεράστια ευθύνη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η οποία αντιμετωπίζοντας το 2015 ανάλογο πρόβλημα(διαφορετικής όμως βαρύτητας καθώς εκείνες οι μαζικές διελεύσεις ήταν transit με προορισμό άλλες ευρωπαικές χώρες)προτίμησε την «λύση» της εγκατάστασης μαζικών καταυλισμών νομαδικού τύπου στα νησιά, χωρίς υποδομές και στοιχειώδη οργάνωση. Αποτέλεσμα ήταν να γίνουν τα υπαίθρια hot spots σύγχρονοι τσαντιρομαχαλάδες όπου τον πρώτο λόγο στην διαχείριση των «επισκεπτών» είχαν η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης και οι περιβόητες ΜΚΟ.
Ολοι αυτοί δηλαδή που σήμερα επιτίθενται στην ελληνική κυβέρνηση για την βραχύβια αναστολή στις αιτήσεις ασύλου, εγκαλώντας την επειδή «παραβιάζει» το διεθνές δίκαιο!
Ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση καθώς νοιώθει την πίεση της εσωτερικής κοινής γνώμης που σε συντριπτικά ποσοστά απαιτεί δραστικά μέτρα, αλλά ταυτόχρονα και την πίεση του ξένου παράγοντα, κυρίως των Γερμανών που δεν επιθυμούν να διαταράξουν τις σχέσεις με τον Ερντογάν, καθώς και όλων αυτών των «αλληλέγγυων» και «ανθρωπιστών» που…διαδηλώνουν, όπως πρόσφατα στο Βερολίνο, ενάντια στην ελληνική αστυνομική αυθαιρεσία!
Απίστευτο θέατρο του παραλόγου…
---------------------------------------------------------------
Πρόκειται για ένα απίστευτο θέατρο του παραλόγου με ένα σενάριο που καταλήγει σε μία και μοναδική διαπίστωση:
Ότι οι Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι να…ψιλοβάλουν το χέρι στη τσέπη, αρκεί το πρόβλημα να κρατηθεί έξω από την αυλή τους, αλλά δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν την γενεσιουργό αιτία που είναι η εγκληματική πολιτική του Ερντογάν. Και βέβαια αδιαφορούν πλήρως για το αν η Ελλάδα μετατραπεί σε απέραντη φαβέλα μουσουλμάνων λαθροεποίκων.
Αν ο κ. Μητσοτάκης αρκεστεί στην βοήθεια των 700 εκ. ευρώ και χαλαρώσει την πολιτική του, φέρνοντας και την Frontex στον Εβρο, όχι για να αποτρέπει, αλλά για να διευκολύνει την είσοδο μεταναστών, θα καεί σύντομα, αλλά πρώτα απ΄αυτόν θα έχει καεί η χώρα.
Η εμπειρία του παρελθόντος έχει αποδείξει ότι η οικονομική βοήθεια της Ευρωπαικής Ενωσης για το προσφυγικό πρωτίστως κατευθύνεται σε αυτούς που συντηρούν το πρόβλημα(Υπατη Αρμοστεία, ΔΟΜ, ΜΚΟ)και μερικά ψίχουλα καταλήγουν στις ελληνικές κρατικές υπηρεσίες που το επωμίζονται.
Επιπλέον η Frontex, αν δεν λειτουργήσει υπό αυστήρη ελληνική εποπτεία και διοίκηση είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα καταντήσει από σώμα περιφρούρησης συνόρων σε ΜΚΟ διευκόλυνσης της λαθρομετανάστευσης, όπως με τα θαλάσσια…ταξί στα νησιά.
Ας μην βιαζόμαστε επομένως να βγάλουμε τελικά συμπεράσματα.
Το έργο ακόμη συνεχίζεται. Και μπορεί να έχει σκηνές βίας…
Να επιβάλει δηλαδή μονομερώς μέτρα αποτροπής, έξω από νόρμες και στερεότυπα έξωθεν επιδοτούμενης «πολιτικής ορθότητας», για να αντιμετωπίσει υπαρξιακής διάστασης εθνική απειλή.
Το ένστικτο της πολιτικής αυτοσυντήρησης σε συνδυασμό με τον φόβο του εσωτερικού πολιτικού κόστους και της προοπτικής απώλειας της εξουσίας λειτούργησε ως «ξυπνητήρι» για την κυβέρνηση Μητσοτάκη που είδε την γη να τρέμει κάτω απ’ τα πόδια της έπειτα από το ανεκδιήγητο και εντελώς αχρείαστο φιάσκο «επίδειξης αποφασιστικότητας» στην Λέσβο και την Χίο.
Η μεγαλύτερη «υπέρβαση» στην ενστικτώδη αντίδραση του Αθηνοκεντρικού κράτους ήταν ασφαλώς η αναστολή υποβολής αιτήσεων για χορήγηση αιτήσεων ασύλου.
Που βεβαίως έπρεπε να γίνει «επ’ αόριστον» και όχι για ένα μήνα.
Η δεύτερη σε σημασία συμβολική κίνηση άμυνας ήταν η άμεση σύλληψη των εισβολέων που κατάφεραν να περάσουν σε ελληνικό έδαφος και η φυλάκιση τους με συνοπτικές διαδικασίες, ενεργοποιώντας τις διατάξεις περί «παράνομης εισόδου».
Αυτά ήταν τα ουσιαστικά μέτρα που χωρίς αμφιβολία έπρεπε να έχουν ληφθεί από την πρώτη μέρα ανόδου της ΝΔ στην εξουσία, αν το κόμμα αυτό θέλει να ισχυρίζεται ότι ανήκει στον συντηρητικό/πατριωτικό χώρο.
Aυταπάρνηση και υψηλό φρόνημα
--------------------------------------------------
Πέρα από τα κυβερνητικά μέτρα οφείλουμε να σημειώσουμε την ηρωική αυταπάρνηση του ακριτικού πληθυσμού στην περιοχή της κρίσης, που έσπευσε να βοηθήσει στην υπεράσπιση των συνόρων, γιατί χωρίς την συνδρομή του θα ήταν αδύνατη η φύλαξη μιας τόσο εκτεταμένης μεθοριακής γραμμής.
Η αυθόρμητη αυτή αντίδραση και το υψηλότατο φρόνημα των κατοίκων του Εβρου που δεν έχει επηρεαστεί από τις σειρήνες του εθνομηδενισμού, αποτέλεσε το πρώτο crash test παλλαικής άμυνας των τελευταίων δεκαετιών. Και ήταν απροσδόκητα θετικό.
Γιατί οι κυνηγοί και οι ψαράδες στο Δέλτα, δεν πήραν το νόμο στα χέρια τους, ούτε έβγαλαν τις καραμπίνες για να υπερασπιστούν…τις βίλες τους(όπως εντελώς βλακωδώς ξεστόμισε ένας αμετανόητος Συριζαίος βουλευτής της κακιάς ώρας). Το βιός τους και τις καλύβες τους υπερασπίζονταν που τους επιτρέπουν να εξασφαλίζουν ένα στοιχειώδες εισόδημα.
Από κει και πέρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα.
Γιατί η αρχική «ασύμμετρη προσβολή» στις Καστανιές εξελίσσεται σε «πόλεμο φθοράς» κατά μήκος του συνοριακού ποταμού.
Οσο και οι εθελοντές εθνοφρουροί να επιδεικνύουν αξιοθαύμαστη ψυχραιμία δεν μπορεί να αποκλειστεί μία προβοκάτσια.
Και βεβαίως δεν έχουμε δει την τελευταία πράξη του έργου στα νησιά.
Το βάρος μιας «άμυνας διαρκείας» δεν μπορεί να το αντέξει ο ντόπιος πληθυσμός, όσο ψυχωμένος κι αν είναι. Χρειάζονται επαγγελματικά σώματα φύλαξης, περιοριστικές δράσεις μόνιμου χαρακτήρα και περαιτέρω θωράκιση της συνοριακής γραμμής για την αποτροπή παράνομων εισόδων.
Το πρόβλημα είναι ότι τα όποια μέτρα και ημίμετρα υιοθετήθηκαν τα τελευταία 24ωρα σε συνθήκες εθνικής κρίσης δεν αποτελούν μέρος μιας συνεκτικής πολιτικής για την αντιμετώπιση του λαθρομεταναστευτικού.
Εφαρμόζονται δηλαδή «αλα κάρτ» στην κρίσιμη μεθοριακή περιοχή που αντιμετωπίζει σήμερα την μαζική εισβολή και όχι στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που αποτελούν τον αδύναμο κρίκο και το πραγματικό πειραματικό εργαστήρι του σύγχρονου λαθρο-εποικισμού.
Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα…
---------------------------------------------------------
Αν οι προειδοποιητικές βολές, η απαγόρευση υποβολής αίτησης ασύλου σε όσους δεν έχουν ταξιδιωτικά έγγραφα και η σύλληψη των ενήλικων που αποβιβάζονται λαθραία, χωρίς να διαθέτουν χαρακτηριστικά πρόσφυγα, είχαν γίνει κανόνας και στις νησιωτικές περιοχές, είναι βέβαιον ότι το πρόβλημα θα είχε ανασχεθεί σε μεγάλο βαθμό εν τη γενέσει του.
Δυστυχώς αυτά δεν έγιναν με τεράστια ευθύνη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η οποία αντιμετωπίζοντας το 2015 ανάλογο πρόβλημα(διαφορετικής όμως βαρύτητας καθώς εκείνες οι μαζικές διελεύσεις ήταν transit με προορισμό άλλες ευρωπαικές χώρες)προτίμησε την «λύση» της εγκατάστασης μαζικών καταυλισμών νομαδικού τύπου στα νησιά, χωρίς υποδομές και στοιχειώδη οργάνωση. Αποτέλεσμα ήταν να γίνουν τα υπαίθρια hot spots σύγχρονοι τσαντιρομαχαλάδες όπου τον πρώτο λόγο στην διαχείριση των «επισκεπτών» είχαν η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης και οι περιβόητες ΜΚΟ.
Ολοι αυτοί δηλαδή που σήμερα επιτίθενται στην ελληνική κυβέρνηση για την βραχύβια αναστολή στις αιτήσεις ασύλου, εγκαλώντας την επειδή «παραβιάζει» το διεθνές δίκαιο!
Ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση καθώς νοιώθει την πίεση της εσωτερικής κοινής γνώμης που σε συντριπτικά ποσοστά απαιτεί δραστικά μέτρα, αλλά ταυτόχρονα και την πίεση του ξένου παράγοντα, κυρίως των Γερμανών που δεν επιθυμούν να διαταράξουν τις σχέσεις με τον Ερντογάν, καθώς και όλων αυτών των «αλληλέγγυων» και «ανθρωπιστών» που…διαδηλώνουν, όπως πρόσφατα στο Βερολίνο, ενάντια στην ελληνική αστυνομική αυθαιρεσία!
Απίστευτο θέατρο του παραλόγου…
---------------------------------------------------------------
Πρόκειται για ένα απίστευτο θέατρο του παραλόγου με ένα σενάριο που καταλήγει σε μία και μοναδική διαπίστωση:
Ότι οι Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι να…ψιλοβάλουν το χέρι στη τσέπη, αρκεί το πρόβλημα να κρατηθεί έξω από την αυλή τους, αλλά δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν την γενεσιουργό αιτία που είναι η εγκληματική πολιτική του Ερντογάν. Και βέβαια αδιαφορούν πλήρως για το αν η Ελλάδα μετατραπεί σε απέραντη φαβέλα μουσουλμάνων λαθροεποίκων.
Αν ο κ. Μητσοτάκης αρκεστεί στην βοήθεια των 700 εκ. ευρώ και χαλαρώσει την πολιτική του, φέρνοντας και την Frontex στον Εβρο, όχι για να αποτρέπει, αλλά για να διευκολύνει την είσοδο μεταναστών, θα καεί σύντομα, αλλά πρώτα απ΄αυτόν θα έχει καεί η χώρα.
Η εμπειρία του παρελθόντος έχει αποδείξει ότι η οικονομική βοήθεια της Ευρωπαικής Ενωσης για το προσφυγικό πρωτίστως κατευθύνεται σε αυτούς που συντηρούν το πρόβλημα(Υπατη Αρμοστεία, ΔΟΜ, ΜΚΟ)και μερικά ψίχουλα καταλήγουν στις ελληνικές κρατικές υπηρεσίες που το επωμίζονται.
Επιπλέον η Frontex, αν δεν λειτουργήσει υπό αυστήρη ελληνική εποπτεία και διοίκηση είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα καταντήσει από σώμα περιφρούρησης συνόρων σε ΜΚΟ διευκόλυνσης της λαθρομετανάστευσης, όπως με τα θαλάσσια…ταξί στα νησιά.
Ας μην βιαζόμαστε επομένως να βγάλουμε τελικά συμπεράσματα.
Το έργο ακόμη συνεχίζεται. Και μπορεί να έχει σκηνές βίας…
Σχόλια αναγνωστών