Οι προεκτάσεις ενός "συνηθισμένου περιστατικού" που εξελλίσσεται σε άλλη μια ήττα...
"Η ακόμη πιο θλιβερή διαπίστωση είναι ότι μετά το θερμό επεισόδιο των Ιμίων, "το πάθημα δεν έγινε μάθημα" και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις επένδυσαν στην πολιτική του κατευνασμού της Τουρκίας, παρά τα "θηριώδη" εξοπλιστικά προγράμματα, που μάλλον ως ευκαιρίες παράνομου πλουτισμού αντιμετωπίστηκαν, παρά ως θωράκιση της Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.
Θυμόμαστε όλοι πού κατέληξε η πολιτική του κατευνασμού των μεγάλων δυνάμων προς τη Γερμανία του Χίτλερ κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου.
Η ακόμα πιο ζοφεφή διαπίστωση είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση, χωρίς να απαλλάσσονται οι προηγούμενες, δεν έχει συγκεκριμένες "κόκκινες γραμμές" στην εξωτερική της πολιτική και φυσικά ούτε κάποιο συγκεκριμένο σενάριο διαχείρισης κρίσης τόσο σε πολιτικό, όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Και ο νοών νοείτο...".
Αυτά, μεταξύ άλλων, γράφαμε στις 14 Φεβρουαρίου στο άρθρο "Τι δέον γενέσθαι; Ίμια 1996-2018: Αντίδραση ή Φινλανδοποίηση της χώρας".
Η σύλληψη των δύο ελλήνων στρατιωτικών – εν υπηρεσία – μας «πάει» δεκαετίες πίσω, στα όσα συνέβησαν στη Κύπρο στο «Αττίλα 1 και 2» το 1974. Ακόμη και η προσπάθεια συσχετισμού με το τελευταίο σοβαρό μεθοριακό επεισόδιο - με νεκρούς εκατέρωθεν – το Δεκέμβριο του 1986, δεν ευσταθεί. Σε εκείνο το επεισόδιο, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι παρά τους νεκρούς, τέσσερεις τουλάχιστον για την Τουρκική πλευρά και ο στρατιώτης Καραγώγος για την Ελληνική πλευρά, η κατάσταση εκτονώθηκε το ίδιο βράδυ - στο πλαίσιο των τυποποιημένων διαδικασιών διευθέτησης συνοριακών επεισοδίων - με τη συνάντηση των διοικητών των δύο αντίστοιχων μονάδων προκάλυψης.
Σήμερα, για πρώτη φορά, οι Τούρκοι κλιμακώνουν και μάλιστα επικίνδυνα. Δεν δέχθηκαν τη σύντομη, τυπική και τοπική διευθέτηση για τους δικούς τους λόγους και συνεπώς στο εξής η κατάσταση στα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα και όχι μόνο, αλλάζει άρδην και περνά σε ψυχροπολεμική περίοδο. Τα νέα – υποχρεωτικά – μέτρα, σύντομα θα τα αντιληφθεί η Ελληνική κοινωνία, που παρακαλουθεί άναυδη την αμηχανία των αρμοδίων αλλά και τον πλήρη αιφνιδιασμό τους για μια ακόμη φορά. Σας θυμίζει κάτι από Ίμια;
Φοβάμαι πως η ελληνική κοινωνία δεν επιθυμεί να ξυπνήσει από το λήθαργό της. Δεν επιθυμεί να σκέφτεται τίποτε άλλο εκτός από την οικονομική κρίση που την έπληξε και το κυριότερο, δεν έχουμε αντιληφθεί ως Λαός ότι «ενός κακού, μύρια έπονται».
Απλά οι γείτονες περιμένουν, υπομονετικά, η κρίση να επιφέρει σαφή επίδραση στη μαχητική ικανότητα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων συνολικά και την καταρράκωση των ηθικού της κοινωνίας γενικότερα.
Τα αυτονόητα που έντεχνα αμφισβητούνται
Ξεκινώντας από τη μόνη πραγματική αλήθεια, ότι δεν βρισκόμασταν εκεί και ότι κανείς πραγματικά δε γνωρίζει την όλη αλήθεια, θα προσπαθήσουμε να δόσουμε μια όσο το δυνατόν ακριβέστερη ερμηνεία των συμβάντων, μακριά από παραπλανητικούς τίτλους και δημοσιεύματα clickbait και πέρα από τα σημεία και τέρατα που αναμενόμενα έχουν γραφεί σε μερίδα τουρκικών ΜΜΕ, αλλά και σε δεκάδες «έγκυρα» ελληνικά ΜΜΕ...
Σύμφωνα με όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες κι ενδείξεις, η επιχείρηση σύλληψης ήταν οργανωμένη έστω και εσπευσμένα -το καλό για μας σενάριο- και εκμεταλλεύτηκε τις ελληνικές αδυναμίες: λειψανδρία, συχνή εναλλαγή προσωπικού διαφόρων μονάδων στη μεθόριο και τα δύο στελέχη ήταν του Όπλου του Μηχανικού, δημιουργία αίσθησης ρουτίνας και εμπέδωση δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας του τύπου «να βγάζουμε απλά την υπηρεσία».
Για όσους έχουν πραγματική εμπειρία της δεδομένης γεωγραφίας, η περιοχή που ελέγχουν τα ελληνικά περίπολα είναι όλη κι όλη 480 μέτρα. 6' λεπτά πεζοπορίας στο πήγαινε και 6' στην επιστροφή. Δεν υπάρχει κανένα τζιπ που κάποιοι αναζητούν σε "μυθολογικές" αναζητήσεις.
Ποια είναι η αποστολή της περιπόλου; Απλά να διαπιστώσουν αν οι Τούρκοι έχουν κάνει κάποια “παρατυπία”, ή αν υπάρχει διέλευση παράνομων μεταναστών. Το ίδιο κάνουν από την πλευρά τους και τα τουρκικά περίπολα…
Επειδή η περιοχή είναι “περίεργη” εδώ και πολλά χρόνια, υπάρχει μια “άτυπη συμφωνία”, ώστε τα περίπολα να μην συμπίπτουν χρονικά. Δεν είναι κάτι μυστικό. Συνεπώς οι Τούρκοι επίτηδες “έσπασαν” αυτή την “άτυπη” συμφωνία και περίμεναν τους Έλληνες στρατιωτικούς. Λένε ψέμματα ότι εντόπισαν τους δικούς μας στρατιωτικούς σε “βάθος 200 μέτρων” στο δικό τους έδαφος, γιατί στα 100 μέτρα υπάρχει τουρκικό φυλάκιο!
Οι ελληνικές αβελτηρίες και παραλείψεις...
Το συμβάν έγινε στον τουρκικό θύλακα του Κάραγατς, τον μεγαλύτερο δυτικά του Έβρου με συνολική έκταση 22,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων και το μοναδικό σημείο στο οποίο υπάρχουν χερσαία σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας χωρίς το υδάτινο κώλυμα του ποταμού. Στην περιοχή και ειδικά στο σημείο, προς την πλευρά του δάσους των Καστανιών υπάρχει οριοθετική γραμμή, αλλά όχι και φράκτες ή συρματοπλέγματα σε όλο το μήκος της. Επομένως, πηγάζουν κάποια αυτονόητα ερωτήματα:
Η περιοχή δεν έχει δεχθεί καμία οργάνωση από ελληνικής πλευράς. Γιατί άραγε ο περίφημος φράκτης που εκτείνεται αμέσως νοτιότερα του συγκεκριμένου ελληνικού φυλακίου, δεν επεκτάθηκε και στη συγκεκριμένη επίμαχη περιοχή; Δεν αποτελούν εδώ και δεκαετίες, τα 500 αυτά μέτρα - από το διασυνοριακό δρόμο μέχρι τις όχθες του Άρδα - χώρο παρανομίας, πολλαπλών διελεύσεων μεταναστών, που σκόπιμα η άλλη πλευρά επιτρέπει να προσεγγίζουν την ελληνική μεθόριο;
Η σύγχρονη τεχνολογία (κάμερες, αισθητήρες κ.λπ.) γιατί απουσιάζει; Ενώ, ταυτόχρονα, ξοδεύονται εκατομμύρια για τη δημιουργία δομών μεταναστών;
Ποιο, πραγματικά, υπουργείο είναι υπεύθυνο να ελέγχει την παράνομη -συγνώμη εννοώ παράτυπη- είσοδο στη χώρα; Λίγες εκατοντάδες μέτρα νοτιότερα, εκεί που υπάρχει ο φράκτης και οι κάμερες ποιος τους ελέγχει, ο Ελληνικός Στρατός ή η Αστυνομία; Γιατί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Τόσκας εξαφανίστηκε από το κάδρο της συγκεκριμένης επικαιρότητας;
Ποια ενημέρωση είχε η ΕΥΠ και τα Γενικά Επιτελεία, για το τι πραγματικά συμβαίνει αυτή την περίοδο στην περιοχή; Η Τουρκία είναι σήμερα ένα κράτος σε κατάσταση στρατιωτικού νόμου μετά το πραξικόπημα. Πόσο ενήμεροι ήταν όλοι οι αρμόδιοι για τις τυχόν αλλαγές στην τουρκική στρατηγική και τακτική στην περιοχή του Έβρου;
Si vis pacem para bellum: Εάν θέλεις ειρήνη, προετουμάσου για πόλεμο
Είμαστε αναγκασμένοι να ξοδέψουμε στο εξής, πολλά για τις Ένοπλες Δυνάμεις, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε -προφανώς ισχύει το δεύτερο- γιατί απλά μας το επιβάλλει ο γείτονας με τον «τσαμπουκά του».
Η μερική -και μόνον- αναστροφή της κατάστασης σε επίπεδο μαχητικής ισχύος θα πάρει χρόνια και ευχόμαστε να «κοστίσει» μόνο σε χρήμα.
Η ταχεία επιστροφή των δύο παλληκαριών είναι ευχή όλων μας, αλλά δυστυχώς το ανατολίτικο παζάρι θα διαρκέσει πολύ και θα είναι εξαντλητικό. Εκτός εάν δώσουμε στα μουλωχτά «γην και ύδωρ» και το παρουσιαστούμε ως επιτυχία και αποκλιμάκωση.
Τάσος Τσιπλάκος - Σύμβουλος Στρατηγικής
C4I Strategy Consultants
www.bankingnnews.gr
Θυμόμαστε όλοι πού κατέληξε η πολιτική του κατευνασμού των μεγάλων δυνάμων προς τη Γερμανία του Χίτλερ κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου.
Η ακόμα πιο ζοφεφή διαπίστωση είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση, χωρίς να απαλλάσσονται οι προηγούμενες, δεν έχει συγκεκριμένες "κόκκινες γραμμές" στην εξωτερική της πολιτική και φυσικά ούτε κάποιο συγκεκριμένο σενάριο διαχείρισης κρίσης τόσο σε πολιτικό, όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Και ο νοών νοείτο...".
Αυτά, μεταξύ άλλων, γράφαμε στις 14 Φεβρουαρίου στο άρθρο "Τι δέον γενέσθαι; Ίμια 1996-2018: Αντίδραση ή Φινλανδοποίηση της χώρας".
Η σύλληψη των δύο ελλήνων στρατιωτικών – εν υπηρεσία – μας «πάει» δεκαετίες πίσω, στα όσα συνέβησαν στη Κύπρο στο «Αττίλα 1 και 2» το 1974. Ακόμη και η προσπάθεια συσχετισμού με το τελευταίο σοβαρό μεθοριακό επεισόδιο - με νεκρούς εκατέρωθεν – το Δεκέμβριο του 1986, δεν ευσταθεί. Σε εκείνο το επεισόδιο, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι παρά τους νεκρούς, τέσσερεις τουλάχιστον για την Τουρκική πλευρά και ο στρατιώτης Καραγώγος για την Ελληνική πλευρά, η κατάσταση εκτονώθηκε το ίδιο βράδυ - στο πλαίσιο των τυποποιημένων διαδικασιών διευθέτησης συνοριακών επεισοδίων - με τη συνάντηση των διοικητών των δύο αντίστοιχων μονάδων προκάλυψης.
Σήμερα, για πρώτη φορά, οι Τούρκοι κλιμακώνουν και μάλιστα επικίνδυνα. Δεν δέχθηκαν τη σύντομη, τυπική και τοπική διευθέτηση για τους δικούς τους λόγους και συνεπώς στο εξής η κατάσταση στα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα και όχι μόνο, αλλάζει άρδην και περνά σε ψυχροπολεμική περίοδο. Τα νέα – υποχρεωτικά – μέτρα, σύντομα θα τα αντιληφθεί η Ελληνική κοινωνία, που παρακαλουθεί άναυδη την αμηχανία των αρμοδίων αλλά και τον πλήρη αιφνιδιασμό τους για μια ακόμη φορά. Σας θυμίζει κάτι από Ίμια;
Φοβάμαι πως η ελληνική κοινωνία δεν επιθυμεί να ξυπνήσει από το λήθαργό της. Δεν επιθυμεί να σκέφτεται τίποτε άλλο εκτός από την οικονομική κρίση που την έπληξε και το κυριότερο, δεν έχουμε αντιληφθεί ως Λαός ότι «ενός κακού, μύρια έπονται».
Απλά οι γείτονες περιμένουν, υπομονετικά, η κρίση να επιφέρει σαφή επίδραση στη μαχητική ικανότητα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων συνολικά και την καταρράκωση των ηθικού της κοινωνίας γενικότερα.
Τα αυτονόητα που έντεχνα αμφισβητούνται
Ξεκινώντας από τη μόνη πραγματική αλήθεια, ότι δεν βρισκόμασταν εκεί και ότι κανείς πραγματικά δε γνωρίζει την όλη αλήθεια, θα προσπαθήσουμε να δόσουμε μια όσο το δυνατόν ακριβέστερη ερμηνεία των συμβάντων, μακριά από παραπλανητικούς τίτλους και δημοσιεύματα clickbait και πέρα από τα σημεία και τέρατα που αναμενόμενα έχουν γραφεί σε μερίδα τουρκικών ΜΜΕ, αλλά και σε δεκάδες «έγκυρα» ελληνικά ΜΜΕ...
Σύμφωνα με όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες κι ενδείξεις, η επιχείρηση σύλληψης ήταν οργανωμένη έστω και εσπευσμένα -το καλό για μας σενάριο- και εκμεταλλεύτηκε τις ελληνικές αδυναμίες: λειψανδρία, συχνή εναλλαγή προσωπικού διαφόρων μονάδων στη μεθόριο και τα δύο στελέχη ήταν του Όπλου του Μηχανικού, δημιουργία αίσθησης ρουτίνας και εμπέδωση δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας του τύπου «να βγάζουμε απλά την υπηρεσία».
Για όσους έχουν πραγματική εμπειρία της δεδομένης γεωγραφίας, η περιοχή που ελέγχουν τα ελληνικά περίπολα είναι όλη κι όλη 480 μέτρα. 6' λεπτά πεζοπορίας στο πήγαινε και 6' στην επιστροφή. Δεν υπάρχει κανένα τζιπ που κάποιοι αναζητούν σε "μυθολογικές" αναζητήσεις.
Ποια είναι η αποστολή της περιπόλου; Απλά να διαπιστώσουν αν οι Τούρκοι έχουν κάνει κάποια “παρατυπία”, ή αν υπάρχει διέλευση παράνομων μεταναστών. Το ίδιο κάνουν από την πλευρά τους και τα τουρκικά περίπολα…
Επειδή η περιοχή είναι “περίεργη” εδώ και πολλά χρόνια, υπάρχει μια “άτυπη συμφωνία”, ώστε τα περίπολα να μην συμπίπτουν χρονικά. Δεν είναι κάτι μυστικό. Συνεπώς οι Τούρκοι επίτηδες “έσπασαν” αυτή την “άτυπη” συμφωνία και περίμεναν τους Έλληνες στρατιωτικούς. Λένε ψέμματα ότι εντόπισαν τους δικούς μας στρατιωτικούς σε “βάθος 200 μέτρων” στο δικό τους έδαφος, γιατί στα 100 μέτρα υπάρχει τουρκικό φυλάκιο!
Οι ελληνικές αβελτηρίες και παραλείψεις...
Το συμβάν έγινε στον τουρκικό θύλακα του Κάραγατς, τον μεγαλύτερο δυτικά του Έβρου με συνολική έκταση 22,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων και το μοναδικό σημείο στο οποίο υπάρχουν χερσαία σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας χωρίς το υδάτινο κώλυμα του ποταμού. Στην περιοχή και ειδικά στο σημείο, προς την πλευρά του δάσους των Καστανιών υπάρχει οριοθετική γραμμή, αλλά όχι και φράκτες ή συρματοπλέγματα σε όλο το μήκος της. Επομένως, πηγάζουν κάποια αυτονόητα ερωτήματα:
Η σύγχρονη τεχνολογία (κάμερες, αισθητήρες κ.λπ.) γιατί απουσιάζει; Ενώ, ταυτόχρονα, ξοδεύονται εκατομμύρια για τη δημιουργία δομών μεταναστών;
Ποιο, πραγματικά, υπουργείο είναι υπεύθυνο να ελέγχει την παράνομη -συγνώμη εννοώ παράτυπη- είσοδο στη χώρα; Λίγες εκατοντάδες μέτρα νοτιότερα, εκεί που υπάρχει ο φράκτης και οι κάμερες ποιος τους ελέγχει, ο Ελληνικός Στρατός ή η Αστυνομία; Γιατί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Τόσκας εξαφανίστηκε από το κάδρο της συγκεκριμένης επικαιρότητας;
Ποια ενημέρωση είχε η ΕΥΠ και τα Γενικά Επιτελεία, για το τι πραγματικά συμβαίνει αυτή την περίοδο στην περιοχή; Η Τουρκία είναι σήμερα ένα κράτος σε κατάσταση στρατιωτικού νόμου μετά το πραξικόπημα. Πόσο ενήμεροι ήταν όλοι οι αρμόδιοι για τις τυχόν αλλαγές στην τουρκική στρατηγική και τακτική στην περιοχή του Έβρου;
Si vis pacem para bellum: Εάν θέλεις ειρήνη, προετουμάσου για πόλεμο
Είμαστε αναγκασμένοι να ξοδέψουμε στο εξής, πολλά για τις Ένοπλες Δυνάμεις, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε -προφανώς ισχύει το δεύτερο- γιατί απλά μας το επιβάλλει ο γείτονας με τον «τσαμπουκά του».
Η μερική -και μόνον- αναστροφή της κατάστασης σε επίπεδο μαχητικής ισχύος θα πάρει χρόνια και ευχόμαστε να «κοστίσει» μόνο σε χρήμα.
Η ταχεία επιστροφή των δύο παλληκαριών είναι ευχή όλων μας, αλλά δυστυχώς το ανατολίτικο παζάρι θα διαρκέσει πολύ και θα είναι εξαντλητικό. Εκτός εάν δώσουμε στα μουλωχτά «γην και ύδωρ» και το παρουσιαστούμε ως επιτυχία και αποκλιμάκωση.
Τάσος Τσιπλάκος - Σύμβουλος Στρατηγικής
C4I Strategy Consultants
www.bankingnnews.gr
Σχόλια αναγνωστών