«Καμπανάκι» από ΔΝΤ: Δεν έχει εξασφαλιστεί η ανθεκτικότητα των μεγάλων τραπεζών

Η ανθεκτικότητα των μεγάλων διεθνών τραπεζών δεν έχει εξασφαλιστεί αν ληφθεί υπόψη και το πρόσφατο παράδειγμα της Credit Suisse, 15 χρόνια μετά τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση, προειδοποιούν σε ανάλυσή τους οι οικονομολόγοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).
«Πριν από σχεδόν ένα χρόνο, η Credit Suisse, μια παγκόσμια συστημική τράπεζα με περιουσιακά στοιχεία 540 δισεκ. δολαρίων και ο δεύτερος μεγαλύτερος ελβετικός δανειστής, που ιδρύθηκε το 1856, χρεοκόπησε και πουλήθηκε στην UBS. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Silicon Valley Bank, η Signature Bank και η First Republic Bank απέτυχαν την ίδια περίπου περίοδο, εν μέσω των αυξήσεων των επιτοκίων της Federal Reserve. Με συνολικά περιουσιακά στοιχεία 440 δισεκ. δολαρίων, αυτές ήταν η δεύτερη, η τρίτη και η τέταρτη μεγαλύτερη τραπεζική απόφαση από τότε που δημιουργήθηκε η Federal Deposit Insurance Corporation κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης», σχολιάζει το ΔΝΤ.
Αυτή η πρόσφατη τραπεζική αναταραχή αντιπροσώπευε το πιο σημαντικό τεστ μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, υπογραμμίζεται.
«Από τη μία πλευρά, όπως σημειώνουμε σε πρόσφατη έκθεση, οι ενέργειες των αρχών πέρυσι πέτυχαν και γλίτωσαν το σύστημα από βαθύτερες χρηματοπιστωτικές αναταραχές και οι δείκτες χρηματοοικονομικής ευρωστίας για τα περισσότερα ιδρύματα σηματοδοτούν συνεχιζόμενη ανθεκτικότητα. Επιπλέον, σε αντίθεση με πολλές από τις πτωχεύσεις κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης (σσ: όλο το βάρος είχαν σηκώσει τότε οι φορολογούμενοι), αυτή τη φορά σημαντικές απώλειες μοιράστηκαν με τους μετόχους και ορισμένους πιστωτές των χρεοκοπημένων τραπεζών.
Ωστόσο, οι φορολογούμενοι σήκωσαν εκ νέου μεγάλο βάρος, καθώς εκτεταμένη δημόσια στήριξη χρησιμοποιήθηκε για να προστατεύσει το κράτος τους καταθέτες των τραπεζών που απέτυχαν. Η εξαγορά της Credit Suisse υποστηρίχθηκε από κρατική εγγύηση και ρευστότητα σχεδόν ίση με το ένα τέταρτο της ελβετικής οικονομικής παραγωγής. Ενώ η δημόσια στήριξη ανακτήθηκε τελικά, συνεπαγόταν πολύ σημαντικό ενδεχόμενο δημοσιονομικό κίνδυνο και δημιούργησε μια μεγαλύτερη, πιο συστημική τράπεζα. Η χρήση πάγιων εξουσιών εξυγίανσης για τη μεταβίβαση της ιδιοκτησίας της Credit Suisse, μετά τη διάσωση των μετόχων και των πιστωτών, αντί να βασίζεται στη νομοθεσία έκτακτης ανάγκης για την πραγματοποίηση μιας συγχώνευσης, θα είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη εξάλειψη των μετόχων της Credit Suisse και τη δυνητικά λιγότερη δημόσια υποστήριξη. Αναμένουμε να μάθουμε περισσότερα τις επόμενες ημέρες όταν θα εκδοθεί μια ελβετική έκθεση σχετικά με το καθεστώς υπερβολικά μεγάλο για να αποτύχει.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτός από τη χαλάρωση των απαιτήσεων ασφάλειας για τη στήριξη ρευστότητας, οι αρχές ανέφεραν συστημικές ανησυχίες για να επικαλεστούν μια εξαίρεση που επιτρέπει την προστασία όλων των καταθέσεων σε δύο από τις χρεοκοπημένες τράπεζες».

Τι μάθαμε

Σύμφωνα με το ΔΝΤ, αποδείχθηκε ότι η παρεμβατική επίβλεψη από το κράτος και η έγκαιρη παρέμβαση είναι κρίσιμες. Οι καταθέτες της Credit Suisse έχασαν την εμπιστοσύνη τους μετά από παρατεταμένες αποτυχίες διαχείρισης κινδύνου. Στις ΗΠΑ, οι χρεοκοπημένες τράπεζες ακολούθησαν ριψοκίνδυνες επιχειρηματικές στρατηγικές με ανεπαρκή διαχείριση κινδύνων. Οι επόπτες και στις δύο περιπτώσεις θα έπρεπε να είχαν ενεργήσει πιο γρήγορα και να ήταν πιο δυναμικοί και αποφασιστικοί.
(...) Η εξυγίανση και ο σχεδιασμός χρειάζονται επαρκή ευελιξία. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι κανόνες και τα σχέδια εξυγίανσης είναι αρκετά ευέλικτα ώστε να εξισορροπούν τους κινδύνους χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και τα συμφέροντα των φορολογουμένων. Η κρατική υποστήριξη μπορεί να εξακολουθεί να απαιτείται σε ορισμένες περιπτώσεις - για παράδειγμα, για να αποφευχθεί μια συστημική οικονομική κρίση.
(...) Η ρευστότητα στην εξυγίανση είναι κρίσιμη. Οι τράπεζες συνήθως αποτυγχάνουν επειδή οι πιστωτές χάνουν την εμπιστοσύνη τους, ακόμη και πριν ο ισολογισμός αντανακλά πιθανές ζημίες. Η ανοικοδόμηση κεφαλαιακών αποθεμάτων ασφαλείας στην εξυγίανση μπορεί να μην είναι επαρκής από μόνη της για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Οι αρχές πρέπει να σημειώσουν περαιτέρω πρόοδο σχετικά με το πόσο γρήγορα οι τράπεζες που οδεύουν προς εξυγίανση θα μπορούσαν να λάβουν στήριξη ρευστότητας προστατεύοντας παράλληλα τους ισολογισμούς των κεντρικών τραπεζών.
Τέλος, οι αρχές σε πολλές χώρες πρέπει να ενισχύσουν τα σχέδια ασφάλισης καταθέσεων (...).
Το συμπέρασμα είναι ότι έχει σημειωθεί πρόοδος, αλλά απομένουν ακόμη περισσότερα για να εξασφαλιστεί η ανθεκτικότητα του τραπεζικού συστήματος, καταλήγει το Ταμείο.

www.bankingnews.gr