Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη γαλλική πρωτεύουσα αποκάλυψαν μια αδυναμία που απειλεί την ύπαρξη του Ισλαμικού Κράτους
Δύο τρωτά σημεία αποκαλύφθηκαν με τις επιθέσεις της τρομοκρατικής οργάνωσης στο Παρίσι, την 13η Νοεμβρίου.
Το πρώτο, σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg, αφορά τις χώρες της Δύσης και είναι η απειλή από έμπειρους και επιδέξιους βομβιστές αυτοκτονίας.
Το δεύτερο τρωτό, όμως, αφορά μια αδυναμία του Ισλαμικού Κράτους, η οποία μάλιστα απειλεί την ίδια του την ύπαρξη.
Η απειλή από τους βομβιστές αυτοκτονίας είναι πραγματική και όσο συνεχίζονται οι εμπόλεμες συρράξεις στη Συρία και το Ιράκ, θα υπάρχει πληθώρα εκπαιδευμένων μαχητών που θα προκαλούν τις δυτικές κοινωνίες και ειδικά στην Ευρώπη.
Ωστόσο, το Ισλαμικό Κράτος ενώ είχε τη δυνατότητα να κάνει αυτού του είδους τις επιθέσεις στην Ευρώπη εδώ και χρόνια, επέλεξε να μην το κάνει.
Τα γεγονότα στο Παρίσι υποδηλώνουν ότι ο ηγέτης του, Abu Bakr al-Baghdadi, έχει πλέον δεσμευτεί σε μια προκλητική στρατηγική διεθνούς τρομοκρατίας.
Πρόκειται, όμως, όπως σημείωνει το Bloomberg, για μια καταδικασμένη στρατηγική: προσθέτει επιπλέον κόστος σε μια επιχείρηση που ήδη έχει αναπτυχθεί πολύ έναντι των πόρων που διαθέτει.
Το Ισλαμικό Κράτος έχει ένα βαθιά προβληματικό επιχειρηματικό μοντέλο. Βασίζεται υπερβολικά στα έσοδα από τρεις μη βιώσιμές πηγές: πετρέλαιο, κλεμμένες αρχαιότητες και τοπικός εκφοβισμός.
Όμως, οι πετρελαιοπηγές θα καταστραφούν χωρίς μηχανικούς να τις επιδιορθώνουν και το πετρέλαιο αυτό θα πωλείται με πολύ μεγάλη έκπτωση.
Οι αρχαιότητες, επίσης, μπορούν μόνο μια φορά να κλαπούν, ενώ δεν μπορούν να ρευστοποιηθούν γρήγορα διότι πωλούνται σε μια μικρή αγορά με ανελαστική ζήτηση.
Τέλος, το κεφαλαιακό απόθεμα, τόσο το ανθρώπινο όσο και το υλικό, που υποστηρίζει την οικονομία υπό τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους είναι μικρό και θα περιοριστεί ή θα φύγει εξαιτίας της υπερφορολόγησης και των εκβιασμών.
Πώς μπορούμε να ποσοτικοποιήσουμε την ικανότητα του Ισλαμικού Κράτους να επιβιώσει;
Μια προσέγγιση είναι να πάρουμε τα συνολικά έσοδα από διάφορες πηγές: έσοδα από το πετρέλαιο, τη φορολογία και τους εκβιασμούς, καθώς και άλλες μικρές πηγές και να αναρωτηθούμε ποια είναι η ικανότητα του Ισλαμικού Κράτους να αυξήσει τα έσοδά του.
Σύμφωνα με αξιόπιστες εκτιμήσεις, τα ετήσια έσοδα του Ισλαμικού Κράτους κυμαίνονται από 400 εκατ. δολ. μέχρι 1 δισ. δολάρια.
Εκτιμώντας τον πληθυσμό που υπήρχε προπολεμικά στις περιοχές που ελέγχει, αυτό σημαίνει ότι η τρομοκρατική ομάδα μπορεί να φορολογήσει μια περιοχή που είχε πριν από τον πόλεμο 2,8 εκατ. με 5,8 εκατ. πληθυσμό.
Το πριν από τον πόλεμο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν για την ευρύτερη περιοχή, στην οποία το Ισλαμικό Κράτος ελέγχει ένα μέρος, ήταν περίπου 4.700 δολ. κατά κεφαλήν.
Έτσι, αν υποθέσουμε ότι κανείς δεν έχει φύγει από την περιοχή και ότι η οικονομία είναι καλή όπως ήταν πριν, τα έσοδα του Ισλαμικού Κράτους φθάνουν μεταξύ 3% και 7,5% του ΑΕΠ της περιοχής.
Αυτά τα νούμερα, όμως, υποδηλώνουν μια πολύ μικρή φοροδοτική ικανότητα, ειδικά για μια οικονομία σε πόλεμο και όταν ο παγκόσμιος μέσος όρος το 2012 ήταν 17,2% σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Κατά μια άλλη προσέγγιση, ας υποθέσουμε ότι το Ισλαμικό Κράτος εισπράττει έσοδα τόσο αποτελεσματικό όσο το Ισραήλ, μια πλούσια χώρα που δαπανά πολλά χρήματα για την άμυνα και με τα κυβερνητικά έσοδα να φθάνουν το 23% του ΑΕΠ.
Αυτό θα υποδήλωνε έναν πληθυσμό της τάξης των 900.000 ατόμων στο εκκολαπτόμενο χαλιφάτο (αν το κατά κεφαλήν ΑΕΠ έχει μείνει αμετάβλητο), που σημαίνει μαζική φυγή ανθρώπων ή μια οικονομία που έχει συρρικνωθεί τουλάχιστον κατά 66% (αν ο πληθυσμός έχει παραμείνει αμετάβλητος).
Σαφώς, είτε το Ισλαμικό Κράτος είναι μια αποτυχία στη φορολογία, είτε πληθυσμός τρέπεται σε φυγή από τον έλεγχό του όσο ταχύτερα μπορεί, είτε η οικονομική δραστηριότητα καταρρέει, είτε ένας συνδυασμός αυτών των τριών παραγόντων.
Όσον αφορά το πετρέλαιο, υπάρχουν αναφορές για σχηματισμό ουράς από φορτηγά καυσίμων στις πετρελαιοπηγές που μπορεί να ξεπερνούν τα 4 μίλια.
Αυτό σημαίνει τεράστια αδυναμία κάλυψης της ζήτησης και έτσι αξιοσημείωτη απώλεια εσόδων: είτε το Ισλαμικό Κράτος δεν μπορεί να βγάλει πετρέλαιο ώστε να καλύψει τη ζήτησης (η εν λόγω πετρελαιοπηγή έχει μέγιστη ικανότητα 75.000 βαρελιών την ημέρα, που μπορεί να γεμίσει 750 φορτηγά κάθε μέρα θεωρητικά), είτε έχει έλλειψη σε έμπειρο προσωπικό ώστε να γεμίσει γρήγορα πολλά φορτηγά.
Σε κάθε περίπτωση, η ικανότητα του Ισλαμικού Κράτους να εκμεταλλευτεί τις πετρελαιοπηγές φαίνεται ότι είναι περιορισμένη και παράλληλα, φαίνεται ότι δεν μπορεί να αποκαταστήσει τις πηγές που έχουν βομβαρδιστεί ή έχουν φθαρεί.
Ωστόσο, το πρόβλημα βιωσιμότητας του Ισλαμικού Κράτους δεν είναι μόνον οικονομικό, αλλά αφορά και τα όπλα και οχήματα που έχουν κατασχέσει, τα οποία θα διαλυθούν χωρίς άτομα έμπειρα να τα διατηρούν, κάτι στο οποίο η τρομοκρατική οργάνωση έχει έλλειψη.
Σε όρους στρατηγικής, μια ηγεσία που είναι αντιμέτωπη με πόρους που βαίνουν μειούμενοι, γενικά θα προχωρούσε σε μείωση των επιχειρήσεών της.
Αντίθετα, όμως, ο al-Baghdadi έχει επιλέξει να διπλασιάσει τις προκλήσεις του, επιτιθέμενος, πέραν του Παρισιού, στη Ρωσία με την κατάρριψη ρωσικού αεροσκάφους της πολιτικής αεροπορίας στο Σινά, αλλά και στη Βηρυτό, με βόμβες εναντίον καταστημάτων σε γειτονιά Σιιτών.
Υπό αυτή την έννοια, η γενική στρατηγική του Ισλαμικού Κράτους είναι ανάλογη της τακτικής αυτοκτονίας ενός σκοπευτή: ξοδεύω όλα τα πυρομαχικά μου διότι θα πεθάνω ούτως ή άλλως.
Αυτό, όμως, θα συμβεί πιο γρήγορα, αν προσθέσεις στους εχθρούς σου τη μεγάλη πλειοψηφά της ανθρωπότητας.
Πρόκειται για μια αυτοκτονική στρατηγική για ένα χαλιφάτο, όμως το λάθος του al-Baghdadi είναι μια στρατηγική ευκαιρία για τη Δύση…
www.bankingnews.gr
Το πρώτο, σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg, αφορά τις χώρες της Δύσης και είναι η απειλή από έμπειρους και επιδέξιους βομβιστές αυτοκτονίας.
Το δεύτερο τρωτό, όμως, αφορά μια αδυναμία του Ισλαμικού Κράτους, η οποία μάλιστα απειλεί την ίδια του την ύπαρξη.
Η απειλή από τους βομβιστές αυτοκτονίας είναι πραγματική και όσο συνεχίζονται οι εμπόλεμες συρράξεις στη Συρία και το Ιράκ, θα υπάρχει πληθώρα εκπαιδευμένων μαχητών που θα προκαλούν τις δυτικές κοινωνίες και ειδικά στην Ευρώπη.
Ωστόσο, το Ισλαμικό Κράτος ενώ είχε τη δυνατότητα να κάνει αυτού του είδους τις επιθέσεις στην Ευρώπη εδώ και χρόνια, επέλεξε να μην το κάνει.
Τα γεγονότα στο Παρίσι υποδηλώνουν ότι ο ηγέτης του, Abu Bakr al-Baghdadi, έχει πλέον δεσμευτεί σε μια προκλητική στρατηγική διεθνούς τρομοκρατίας.
Πρόκειται, όμως, όπως σημείωνει το Bloomberg, για μια καταδικασμένη στρατηγική: προσθέτει επιπλέον κόστος σε μια επιχείρηση που ήδη έχει αναπτυχθεί πολύ έναντι των πόρων που διαθέτει.
Το Ισλαμικό Κράτος έχει ένα βαθιά προβληματικό επιχειρηματικό μοντέλο. Βασίζεται υπερβολικά στα έσοδα από τρεις μη βιώσιμές πηγές: πετρέλαιο, κλεμμένες αρχαιότητες και τοπικός εκφοβισμός.
Όμως, οι πετρελαιοπηγές θα καταστραφούν χωρίς μηχανικούς να τις επιδιορθώνουν και το πετρέλαιο αυτό θα πωλείται με πολύ μεγάλη έκπτωση.
Οι αρχαιότητες, επίσης, μπορούν μόνο μια φορά να κλαπούν, ενώ δεν μπορούν να ρευστοποιηθούν γρήγορα διότι πωλούνται σε μια μικρή αγορά με ανελαστική ζήτηση.
Τέλος, το κεφαλαιακό απόθεμα, τόσο το ανθρώπινο όσο και το υλικό, που υποστηρίζει την οικονομία υπό τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους είναι μικρό και θα περιοριστεί ή θα φύγει εξαιτίας της υπερφορολόγησης και των εκβιασμών.
Πώς μπορούμε να ποσοτικοποιήσουμε την ικανότητα του Ισλαμικού Κράτους να επιβιώσει;
Μια προσέγγιση είναι να πάρουμε τα συνολικά έσοδα από διάφορες πηγές: έσοδα από το πετρέλαιο, τη φορολογία και τους εκβιασμούς, καθώς και άλλες μικρές πηγές και να αναρωτηθούμε ποια είναι η ικανότητα του Ισλαμικού Κράτους να αυξήσει τα έσοδά του.
Σύμφωνα με αξιόπιστες εκτιμήσεις, τα ετήσια έσοδα του Ισλαμικού Κράτους κυμαίνονται από 400 εκατ. δολ. μέχρι 1 δισ. δολάρια.
Εκτιμώντας τον πληθυσμό που υπήρχε προπολεμικά στις περιοχές που ελέγχει, αυτό σημαίνει ότι η τρομοκρατική ομάδα μπορεί να φορολογήσει μια περιοχή που είχε πριν από τον πόλεμο 2,8 εκατ. με 5,8 εκατ. πληθυσμό.
Το πριν από τον πόλεμο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν για την ευρύτερη περιοχή, στην οποία το Ισλαμικό Κράτος ελέγχει ένα μέρος, ήταν περίπου 4.700 δολ. κατά κεφαλήν.
Έτσι, αν υποθέσουμε ότι κανείς δεν έχει φύγει από την περιοχή και ότι η οικονομία είναι καλή όπως ήταν πριν, τα έσοδα του Ισλαμικού Κράτους φθάνουν μεταξύ 3% και 7,5% του ΑΕΠ της περιοχής.
Αυτά τα νούμερα, όμως, υποδηλώνουν μια πολύ μικρή φοροδοτική ικανότητα, ειδικά για μια οικονομία σε πόλεμο και όταν ο παγκόσμιος μέσος όρος το 2012 ήταν 17,2% σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Κατά μια άλλη προσέγγιση, ας υποθέσουμε ότι το Ισλαμικό Κράτος εισπράττει έσοδα τόσο αποτελεσματικό όσο το Ισραήλ, μια πλούσια χώρα που δαπανά πολλά χρήματα για την άμυνα και με τα κυβερνητικά έσοδα να φθάνουν το 23% του ΑΕΠ.
Αυτό θα υποδήλωνε έναν πληθυσμό της τάξης των 900.000 ατόμων στο εκκολαπτόμενο χαλιφάτο (αν το κατά κεφαλήν ΑΕΠ έχει μείνει αμετάβλητο), που σημαίνει μαζική φυγή ανθρώπων ή μια οικονομία που έχει συρρικνωθεί τουλάχιστον κατά 66% (αν ο πληθυσμός έχει παραμείνει αμετάβλητος).
Σαφώς, είτε το Ισλαμικό Κράτος είναι μια αποτυχία στη φορολογία, είτε πληθυσμός τρέπεται σε φυγή από τον έλεγχό του όσο ταχύτερα μπορεί, είτε η οικονομική δραστηριότητα καταρρέει, είτε ένας συνδυασμός αυτών των τριών παραγόντων.
Όσον αφορά το πετρέλαιο, υπάρχουν αναφορές για σχηματισμό ουράς από φορτηγά καυσίμων στις πετρελαιοπηγές που μπορεί να ξεπερνούν τα 4 μίλια.
Αυτό σημαίνει τεράστια αδυναμία κάλυψης της ζήτησης και έτσι αξιοσημείωτη απώλεια εσόδων: είτε το Ισλαμικό Κράτος δεν μπορεί να βγάλει πετρέλαιο ώστε να καλύψει τη ζήτησης (η εν λόγω πετρελαιοπηγή έχει μέγιστη ικανότητα 75.000 βαρελιών την ημέρα, που μπορεί να γεμίσει 750 φορτηγά κάθε μέρα θεωρητικά), είτε έχει έλλειψη σε έμπειρο προσωπικό ώστε να γεμίσει γρήγορα πολλά φορτηγά.
Σε κάθε περίπτωση, η ικανότητα του Ισλαμικού Κράτους να εκμεταλλευτεί τις πετρελαιοπηγές φαίνεται ότι είναι περιορισμένη και παράλληλα, φαίνεται ότι δεν μπορεί να αποκαταστήσει τις πηγές που έχουν βομβαρδιστεί ή έχουν φθαρεί.
Ωστόσο, το πρόβλημα βιωσιμότητας του Ισλαμικού Κράτους δεν είναι μόνον οικονομικό, αλλά αφορά και τα όπλα και οχήματα που έχουν κατασχέσει, τα οποία θα διαλυθούν χωρίς άτομα έμπειρα να τα διατηρούν, κάτι στο οποίο η τρομοκρατική οργάνωση έχει έλλειψη.
Σε όρους στρατηγικής, μια ηγεσία που είναι αντιμέτωπη με πόρους που βαίνουν μειούμενοι, γενικά θα προχωρούσε σε μείωση των επιχειρήσεών της.
Αντίθετα, όμως, ο al-Baghdadi έχει επιλέξει να διπλασιάσει τις προκλήσεις του, επιτιθέμενος, πέραν του Παρισιού, στη Ρωσία με την κατάρριψη ρωσικού αεροσκάφους της πολιτικής αεροπορίας στο Σινά, αλλά και στη Βηρυτό, με βόμβες εναντίον καταστημάτων σε γειτονιά Σιιτών.
Υπό αυτή την έννοια, η γενική στρατηγική του Ισλαμικού Κράτους είναι ανάλογη της τακτικής αυτοκτονίας ενός σκοπευτή: ξοδεύω όλα τα πυρομαχικά μου διότι θα πεθάνω ούτως ή άλλως.
Αυτό, όμως, θα συμβεί πιο γρήγορα, αν προσθέσεις στους εχθρούς σου τη μεγάλη πλειοψηφά της ανθρωπότητας.
Πρόκειται για μια αυτοκτονική στρατηγική για ένα χαλιφάτο, όμως το λάθος του al-Baghdadi είναι μια στρατηγική ευκαιρία για τη Δύση…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών