Η φιλόδοξη ατζέντα που πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες ήλπιζαν να ακολουθήσουν σε όλα, από την περιβαλλοντική πολιτική έως το εμπόριο έως την άμυνα, φαίνεται ήδη απρόσιτη
Όποιος και να κερδίσει τις εκλογές των ΗΠΑ, η Ευρώπη έχει ήδη χάσει, αναφέρει νέα ανάλυση του Politico.
Δεν είναι μυστικό ότι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι προσεύχονταν ο Joe Biden να κερδίσει την προεδρία.
Μπορεί ακόμη, αλλά τίποτα δεν είναι βέβαιο.
Και αυτό μπορεί να καταλήξει να είναι χειρότερο σενάριο από την εναλλακτική λύση.
Εάν ο Donald Trump είχε επικρατήσει σε μεγάλο βαθμό, η Ευρώπη θα είχε τουλάχιστον σαφήνεια σχετικά με τις επιλογές της και θα μπορούσε να σχεδιάσει ανάλογα.
Αντ 'αυτού, η Αμερική παραμένει τόσο διχασμένη όσο ποτέ.
Αυτό δεν είναι μόνο κακό για τις ΗΠΑ, αλλά θα μετριάσει τις ελπίδες στην Ευρώπη για μια σαφή πορεία προς τα εμπρός στη διατλαντική σχέση.
Ναι, οι διατλαντικές σχέσεις αναπόφευκτα θα βελτιωθούν υπό την προεδρία του Biden μετά την πικρία των ετών του Trump (πώς δεν θα μπορούσαν;).
Παρ 'όλα αυτά, η φιλόδοξη ατζέντα που πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες ήλπιζαν να ακολουθήσουν σε όλα, από την περιβαλλοντική πολιτική έως το εμπόριο έως την άμυνα, φαίνεται ήδη απρόσιτη.
Ο λόγος είναι διττός.
Όχι μόνο ο Biden δεν θα έχει ισχυρή εντολή αν κερδίσει, αλλά το Κογκρέσο φαίνεται πιθανό να παραμείνει διχασμένο, με τους Δημοκρατικούς να ελέγχουν τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τους Ρεπουμπλικάνους που είναι κυρίαρχοι στη Γερουσία.
Ο τεχνικός όρος γι' αυτό το σενάριο είναι "μπλοκ δικτύου".
Θα αναγκάσει τον Biden να παραμείνει στην ίδια γωνία που ακολουθούσε ο Trump τα τελευταία δύο χρόνια, όπως έκανε και στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στην εξουσία ο Barack Obama.
Χωρίς πλειοψηφία και στα δύο σώματα του Κογκρέσου, κανένας πρόεδρος δεν μπόρεσε να ακολουθήσει μεγάλο μέρος της νομοθετικής του ατζέντας.
Για την Ευρώπη, αυτό καθιστά τις ΗΠΑ, εταίρο όταν επιδιώκουν μια φιλόδοξη παγκόσμια ατζέντα.
Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε περισσότερο από την πυρηνική συμφωνία του Ιράν του 2015 για να καταλάβουμε τι διακυβεύεται.
Χωρίς δημοκρατική πλειοψηφία στη Γερουσία, ο Obama αντιμετώπισε τις επιλογές του χωρίς συμφωνία ή έλλειψη νομιμότητας μιας συνθήκης βάσει του νόμου των ΗΠΑ.
Επέλεξε την τελευταία πορεία, μόνο για να πετύχει τη συμφωνία, την οποία διαπραγματεύτηκαν η Ευρώπη και οι ΗΠΑ με το Ιράν και άλλες παγκόσμιες δυνάμεις για μια περίοδο περισσότερο από μια δεκαετία.
Και αυτή κατέρρευσε αφότου ο Trump ανέλαβε την εξουσία αφού την εγκατέλειψε.
Η ίδια δυναμική ήταν στο παιχνίδι με το κλίμα του Παρισιού.
Χωρίς σφραγίδα του Κογκρέσου, ήταν πολύ πιο εύκολο για τον Trump να αποσυρθεί.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήλπιζαν ότι ο Biden θα κέρδιζε με τους Δημοκρατικούς να οδηγούν το Κογκρέσο.
Πράγματι, πολλές από τις δημοσκοπήσεις πριν από την ημέρα των εκλογών έδειξαν προς αυτή την κατεύθυνση, τροφοδοτώντας τις προσδοκίες σε ορισμένες γωνιές της ηπείρου μιας «επανάστασης» στην κλίμακα της νίκης του Ronald Reagan το 1980, μια νίκη που πυροδότησε μια δραματική αλλαγή κατεύθυνσης στην αμερικανική πολιτική.
Μια ισχυρή νίκη του Biden θα μπορούσε να επιτρέψει στην Ουάσινγκτον και τους Ευρωπαίους συμμάχους της να ακολουθήσουν το είδος της σαρωτικής διατλαντικής ατζέντας που πολλοί πιστεύουν ότι είναι απαραίτητη για την ανανέωση και τον επαναπροσδιορισμό της συμμαχίας, ειδικά ενόψει της αυξανόμενης πρόκλησης που θέτει η Κίνα.
Δεν έπρεπε να είναι.
Αν και ορισμένοι στην Ευρώπη, ειδικά στη Γερμανία, έχουν δείξει ενδιαφέρον να προσπαθήσουν να αναζωογονήσουν την προσπάθεια δημιουργίας μιας διατλαντικής συμφωνίας ελεύθερων συναλλαγών, ίσως δεν αξίζει τον κόπο αν ο επόμενος πρόεδρος δεν μπορεί να το καταφέρει μέσω του Κογκρέσου.
Στο πίσω μέρος του μυαλού της Ευρώπης θα είναι επίσης το ερώτημα τι θα συμβεί τέσσερα χρόνια από τώρα, ακόμα κι αν ο Biden κερδίσει αυτή τη φορά.
Δεδομένης της ηλικίας του, ο Biden θα μπορούσε κάλλιστα να επιλέξει να είναι πρόεδρος μίας θητείας.
Αν επρόκειτο να τον διαδεχτεί ένας Ρεπουμπλικανός σύμφωνα με τον Donald Trump - μια ξεχωριστή πιθανότητα δεδομένου του τρέχοντος πολιτικού κλίματος της Αμερικής - γιατί να ασχοληθεί με τις διαπραγματεύσεις που θα μπορούσαν να εξατμιστούν μόλις βγει;
Η απάντηση μπορεί να είναι ότι η Ευρώπη δεν έχει καλύτερες επιλογές, ειδικά όσον αφορά την ασφάλεια.
Αντιμέτωπη με μια ολοένα και πιο πολεμική Ρωσία, η Ευρώπη χρειάζεται την ομπρέλα ασφαλείας της Αμερικής περισσότερο από οποιαδήποτε στιγμή από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Η Γερμανία και άλλες χώρες θα κάνουν ό, τι μπορούν για να διατηρήσουν τις ΗΠΑ αφοσιωμένες στην άμυνα της Ευρώπης.
Ωστόσο, αυτό το ζήτημα θα μπορούσε να παραμείνει πηγή έντασης με μια κυβέρνηση Biden, η οποία, όπως και ο Trump, επιθυμεί να επικεντρωθεί περισσότερο στην Κίνα τα επόμενα χρόνια.
Μια κυβέρνηση Biden πιθανότατα θα ακολουθούσε την πολιτική του Trump να πιέζει την Ευρώπη να αναλάβει περισσότερη ευθύνη για τη δική της ασφάλεια, αν και με λιγότερο επιθετικό τόνο.
Με την οικονομία της Ευρώπης να πλήττεται από την πανδημία και την όρεξη του κοινού για περισσότερες δαπάνες, εκείνες για την άμυνα στην καλύτερη περίπτωση φαίνεται ότι θα είναι μικρές.
Με άλλα λόγια, ακόμη και αν οι περισσότεροι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να περιμένουν να δουν τη συνέχεια του Trump, σύντομα μπορεί να βρεθούν κολλημένοι στην ίδια κατάσταση που βρισκόταν τα τελευταία τέσσερα χρόνια: Ελπίζοντας για το καλύτερο αλλά φοβούμενοι το χειρότερο.
www.bankingnews.gr
Δεν είναι μυστικό ότι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι προσεύχονταν ο Joe Biden να κερδίσει την προεδρία.
Μπορεί ακόμη, αλλά τίποτα δεν είναι βέβαιο.
Και αυτό μπορεί να καταλήξει να είναι χειρότερο σενάριο από την εναλλακτική λύση.
Εάν ο Donald Trump είχε επικρατήσει σε μεγάλο βαθμό, η Ευρώπη θα είχε τουλάχιστον σαφήνεια σχετικά με τις επιλογές της και θα μπορούσε να σχεδιάσει ανάλογα.
Αντ 'αυτού, η Αμερική παραμένει τόσο διχασμένη όσο ποτέ.
Αυτό δεν είναι μόνο κακό για τις ΗΠΑ, αλλά θα μετριάσει τις ελπίδες στην Ευρώπη για μια σαφή πορεία προς τα εμπρός στη διατλαντική σχέση.
Ναι, οι διατλαντικές σχέσεις αναπόφευκτα θα βελτιωθούν υπό την προεδρία του Biden μετά την πικρία των ετών του Trump (πώς δεν θα μπορούσαν;).
Παρ 'όλα αυτά, η φιλόδοξη ατζέντα που πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες ήλπιζαν να ακολουθήσουν σε όλα, από την περιβαλλοντική πολιτική έως το εμπόριο έως την άμυνα, φαίνεται ήδη απρόσιτη.
Ο λόγος είναι διττός.
Όχι μόνο ο Biden δεν θα έχει ισχυρή εντολή αν κερδίσει, αλλά το Κογκρέσο φαίνεται πιθανό να παραμείνει διχασμένο, με τους Δημοκρατικούς να ελέγχουν τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τους Ρεπουμπλικάνους που είναι κυρίαρχοι στη Γερουσία.
Ο τεχνικός όρος γι' αυτό το σενάριο είναι "μπλοκ δικτύου".
Θα αναγκάσει τον Biden να παραμείνει στην ίδια γωνία που ακολουθούσε ο Trump τα τελευταία δύο χρόνια, όπως έκανε και στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στην εξουσία ο Barack Obama.
Χωρίς πλειοψηφία και στα δύο σώματα του Κογκρέσου, κανένας πρόεδρος δεν μπόρεσε να ακολουθήσει μεγάλο μέρος της νομοθετικής του ατζέντας.
Για την Ευρώπη, αυτό καθιστά τις ΗΠΑ, εταίρο όταν επιδιώκουν μια φιλόδοξη παγκόσμια ατζέντα.
Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε περισσότερο από την πυρηνική συμφωνία του Ιράν του 2015 για να καταλάβουμε τι διακυβεύεται.
Χωρίς δημοκρατική πλειοψηφία στη Γερουσία, ο Obama αντιμετώπισε τις επιλογές του χωρίς συμφωνία ή έλλειψη νομιμότητας μιας συνθήκης βάσει του νόμου των ΗΠΑ.
Επέλεξε την τελευταία πορεία, μόνο για να πετύχει τη συμφωνία, την οποία διαπραγματεύτηκαν η Ευρώπη και οι ΗΠΑ με το Ιράν και άλλες παγκόσμιες δυνάμεις για μια περίοδο περισσότερο από μια δεκαετία.
Και αυτή κατέρρευσε αφότου ο Trump ανέλαβε την εξουσία αφού την εγκατέλειψε.
Η ίδια δυναμική ήταν στο παιχνίδι με το κλίμα του Παρισιού.
Χωρίς σφραγίδα του Κογκρέσου, ήταν πολύ πιο εύκολο για τον Trump να αποσυρθεί.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήλπιζαν ότι ο Biden θα κέρδιζε με τους Δημοκρατικούς να οδηγούν το Κογκρέσο.
Πράγματι, πολλές από τις δημοσκοπήσεις πριν από την ημέρα των εκλογών έδειξαν προς αυτή την κατεύθυνση, τροφοδοτώντας τις προσδοκίες σε ορισμένες γωνιές της ηπείρου μιας «επανάστασης» στην κλίμακα της νίκης του Ronald Reagan το 1980, μια νίκη που πυροδότησε μια δραματική αλλαγή κατεύθυνσης στην αμερικανική πολιτική.
Μια ισχυρή νίκη του Biden θα μπορούσε να επιτρέψει στην Ουάσινγκτον και τους Ευρωπαίους συμμάχους της να ακολουθήσουν το είδος της σαρωτικής διατλαντικής ατζέντας που πολλοί πιστεύουν ότι είναι απαραίτητη για την ανανέωση και τον επαναπροσδιορισμό της συμμαχίας, ειδικά ενόψει της αυξανόμενης πρόκλησης που θέτει η Κίνα.
Δεν έπρεπε να είναι.
Αν και ορισμένοι στην Ευρώπη, ειδικά στη Γερμανία, έχουν δείξει ενδιαφέρον να προσπαθήσουν να αναζωογονήσουν την προσπάθεια δημιουργίας μιας διατλαντικής συμφωνίας ελεύθερων συναλλαγών, ίσως δεν αξίζει τον κόπο αν ο επόμενος πρόεδρος δεν μπορεί να το καταφέρει μέσω του Κογκρέσου.
Στο πίσω μέρος του μυαλού της Ευρώπης θα είναι επίσης το ερώτημα τι θα συμβεί τέσσερα χρόνια από τώρα, ακόμα κι αν ο Biden κερδίσει αυτή τη φορά.
Δεδομένης της ηλικίας του, ο Biden θα μπορούσε κάλλιστα να επιλέξει να είναι πρόεδρος μίας θητείας.
Αν επρόκειτο να τον διαδεχτεί ένας Ρεπουμπλικανός σύμφωνα με τον Donald Trump - μια ξεχωριστή πιθανότητα δεδομένου του τρέχοντος πολιτικού κλίματος της Αμερικής - γιατί να ασχοληθεί με τις διαπραγματεύσεις που θα μπορούσαν να εξατμιστούν μόλις βγει;
Η απάντηση μπορεί να είναι ότι η Ευρώπη δεν έχει καλύτερες επιλογές, ειδικά όσον αφορά την ασφάλεια.
Αντιμέτωπη με μια ολοένα και πιο πολεμική Ρωσία, η Ευρώπη χρειάζεται την ομπρέλα ασφαλείας της Αμερικής περισσότερο από οποιαδήποτε στιγμή από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Η Γερμανία και άλλες χώρες θα κάνουν ό, τι μπορούν για να διατηρήσουν τις ΗΠΑ αφοσιωμένες στην άμυνα της Ευρώπης.
Ωστόσο, αυτό το ζήτημα θα μπορούσε να παραμείνει πηγή έντασης με μια κυβέρνηση Biden, η οποία, όπως και ο Trump, επιθυμεί να επικεντρωθεί περισσότερο στην Κίνα τα επόμενα χρόνια.
Μια κυβέρνηση Biden πιθανότατα θα ακολουθούσε την πολιτική του Trump να πιέζει την Ευρώπη να αναλάβει περισσότερη ευθύνη για τη δική της ασφάλεια, αν και με λιγότερο επιθετικό τόνο.
Με την οικονομία της Ευρώπης να πλήττεται από την πανδημία και την όρεξη του κοινού για περισσότερες δαπάνες, εκείνες για την άμυνα στην καλύτερη περίπτωση φαίνεται ότι θα είναι μικρές.
Με άλλα λόγια, ακόμη και αν οι περισσότεροι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να περιμένουν να δουν τη συνέχεια του Trump, σύντομα μπορεί να βρεθούν κολλημένοι στην ίδια κατάσταση που βρισκόταν τα τελευταία τέσσερα χρόνια: Ελπίζοντας για το καλύτερο αλλά φοβούμενοι το χειρότερο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών