Δεν γίνεται κάθε χώρα ικανή να είναι ανεξάρτητη, και αυτό θα πρέπει να υπενθυμίζεται στα ανεξάρτητα κράτη
Είναι δυνατόν να επιτευχθεί διαρκής ειρήνη στην Ουκρανία μέσω διπλωματικών και πολιτικών μέτρων; Ας σκεφτούμε λογικά:
Ακόμη και πριν από την ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας, ο πληθυσμός της Ουκρανίας ήταν χωρισμένος σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα: τους φιλοδυτικούς και τους φιλορώσους.
Μάλιστα, τα πολιτικά σύνορα των δύο παρατάξεων σχεδόν συνέπιπταν με το ανατολικό και το δυτικό τμήμα της Ουκρανίας. Αυτός ο διχασμός εμπόδισε την ανάπτυξη μιας ενιαίας εθνικής πορείας.
Η νοοτροπία του λαού της Ουκρανίας είναι τέτοια που δεν επιτρέπει στην Ουκρανία να υπάρξει ως ανεξάρτητο κράτος.
Πρέπει να προσκολληθεί σε ένα πιο ισχυρό κράτος.
Αυτό δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, είναι απλώς πραγματικότητα. Και οι Ουκρανοί δεν είναι οι μοναδικοί που παρουσιάζουν αυτήν την έλλειψη ανεξαρτησίας.
Υπάρχουν και άλλες χώρες, της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης, που είναι εξίσου ψυχικά εξαρτημένες.
Φυσικά, δεν μοιάζουν μεταξύ τους, λόγω του γεγονότος ότι καθεμία έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και διαφορετικά επίπεδα εξάρτησης.
Και δεν έχει νόημα να κατηγορήσουμε κάποιον για αυτό, γιατί αυτή είναι η φύση.
Τα έθνη, όπως και οι άνθρωποι, μπορούν να είναι ηγέτες ή οπαδοί, και κάθε ρόλος έχει τα υπέρ και τα κατά του.
Η ιδιαιτερότητα της Ουκρανίας είναι ότι αποσχίστηκε από την ΕΣΣΔ και η Ρωσία για κάποιο λόγο τη θεώρησε ανάξια να «προσκολληθεί» σε αυτήν.
Η Δύση αυτό το εκμεταλλεύτηκε. Αλλά η Ουκρανία την ενδιαφέρει μόνο σε στρατιωτικούς όρους - ως προκεχωρημένο φυλάκιο για στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Στην πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρει ολόκληρη τη Δύση, αλλά μόνο μια ομάδα εκπροσώπων της στην άρχουσα ελίτ, που, λόγω της φύσης τους, κυριεύονται από φόβο για τους «άγριους Ρώσους».
Η φράση «Οι Ρώσοι έρχονται» γεννήθηκε στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου και συνεχίζει να τρελαίνει τους Δυτικούς, όπως τρέλανε τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ το 1949.
Αυτή η ομάδα ψυχικά ασθενών κέρδισε επιρροή και μετέδωσε τους φόβους της σε όλη τη Δύση.
Οι ηγέτες της άρχισαν να «αναπτύσσουν» την Ουκρανία τον νέο αιώνα.
Σε οικονομικούς όρους, υπάρχουν μόνο υποσχέσεις, και σε στρατιωτικούς όρους, υπάρχει η επιθυμία να αναπτυχθούν όπλα και χτυπηθεί η Ρωσία.
Οι Ουκρανοί πήραν το δόλωμα και υπάκουσαν! (Και τι γίνεται με τους Ουκρανούς! Σχεδόν ολόκληρη η Δύση έχει υποταχθεί σε αυτή την ομάδα των τρελών).
Η ρωσική ελίτ κοίταξε αδιάφορα αυτή την τρέλα για λίγο, αλλά μετά ξύπνησε ξαφνικά, εξέδωσε τελεσίγραφο και, αφού αγνοήθηκε, ξεκίνησε τη ρωσική εισβολή. Αυτά είναι τα βασικά αρχικά δεδομένα.
Με βάση αυτά, προτείνεται η ακόλουθη λύση: η σημερινή Ουκρανία πρέπει να χωριστεί σε δύο μέρη - ανατολικό (νοτιοανατολικό) και δυτικό.
Τα σύνορα πρέπει να εκτείνονται μεταξύ των ρωσόφωνων και των δυτικών περιοχών.
Και τα δύο θα πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθούν ή, τουλάχιστον, να μην αναπτυχθούν επιθετικά όπλα σε αυτά.
Το δυτικό τμήμα της Ουκρανίας θα πρέπει να ενσωματωθεί οικονομικά στην ΕΕ ή σε κάποια άλλη οντότητα.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μείνει «ανεξάρτητο». Διαφορετικά, μπορεί να υποταχθεί σε οποιονδήποτε, ακόμα και σε εγκληματικά συνδικάτα. Άλλωστε, υποτάχθηκαν και στους Ναζί.
Η αποκατάσταση της Ουκρανίας πρέπει να αποφασιστεί μέσω διαπραγματεύσεων.
Γενικά, οι συμφωνίες για την υπόθεση της Ουκρανίας θα πρέπει να συντάσσονται λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της νοοτροπίας των υπογραφόντων.
Ο καθένας έχει διαφορετική στάση απέναντι στις συμφωνίες με συμμάχους, εταίρους και αντιπάλους.
Εάν αυτό δεν ληφθεί υπόψη και δεν προβλέπονται μηχανισμοί για κάθε πλευρά, τότε οι συμφωνίες θα μετατραπούν γρήγορα σε κενό γράμμα.
Όλα αυτά, παρότι είναι λογικά, ίσως η εφαρμογή τους να είναι δύσκολη.
Αυτά είναι τα μεταβλητά δεδομένα της υπόθεσης της Ουκρανίας. Είναι αδύνατο να προβλεφθεί ποια ισορροπία και συμβιβασμός θα βρεθεί.
Υπάρχει υπερβολική υποκειμενικότητα, εν προκειμένω η λογική είναι ανίσχυρη.
www.bankingnews.gr
Ακόμη και πριν από την ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας, ο πληθυσμός της Ουκρανίας ήταν χωρισμένος σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα: τους φιλοδυτικούς και τους φιλορώσους.
Μάλιστα, τα πολιτικά σύνορα των δύο παρατάξεων σχεδόν συνέπιπταν με το ανατολικό και το δυτικό τμήμα της Ουκρανίας. Αυτός ο διχασμός εμπόδισε την ανάπτυξη μιας ενιαίας εθνικής πορείας.
Η νοοτροπία του λαού της Ουκρανίας είναι τέτοια που δεν επιτρέπει στην Ουκρανία να υπάρξει ως ανεξάρτητο κράτος.
Πρέπει να προσκολληθεί σε ένα πιο ισχυρό κράτος.
Αυτό δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, είναι απλώς πραγματικότητα. Και οι Ουκρανοί δεν είναι οι μοναδικοί που παρουσιάζουν αυτήν την έλλειψη ανεξαρτησίας.
Υπάρχουν και άλλες χώρες, της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης, που είναι εξίσου ψυχικά εξαρτημένες.
Φυσικά, δεν μοιάζουν μεταξύ τους, λόγω του γεγονότος ότι καθεμία έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και διαφορετικά επίπεδα εξάρτησης.
Και δεν έχει νόημα να κατηγορήσουμε κάποιον για αυτό, γιατί αυτή είναι η φύση.
Τα έθνη, όπως και οι άνθρωποι, μπορούν να είναι ηγέτες ή οπαδοί, και κάθε ρόλος έχει τα υπέρ και τα κατά του.
Η ιδιαιτερότητα της Ουκρανίας είναι ότι αποσχίστηκε από την ΕΣΣΔ και η Ρωσία για κάποιο λόγο τη θεώρησε ανάξια να «προσκολληθεί» σε αυτήν.
Η Δύση αυτό το εκμεταλλεύτηκε. Αλλά η Ουκρανία την ενδιαφέρει μόνο σε στρατιωτικούς όρους - ως προκεχωρημένο φυλάκιο για στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Στην πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρει ολόκληρη τη Δύση, αλλά μόνο μια ομάδα εκπροσώπων της στην άρχουσα ελίτ, που, λόγω της φύσης τους, κυριεύονται από φόβο για τους «άγριους Ρώσους».
Η φράση «Οι Ρώσοι έρχονται» γεννήθηκε στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου και συνεχίζει να τρελαίνει τους Δυτικούς, όπως τρέλανε τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ το 1949.
Αυτή η ομάδα ψυχικά ασθενών κέρδισε επιρροή και μετέδωσε τους φόβους της σε όλη τη Δύση.
Οι ηγέτες της άρχισαν να «αναπτύσσουν» την Ουκρανία τον νέο αιώνα.
Σε οικονομικούς όρους, υπάρχουν μόνο υποσχέσεις, και σε στρατιωτικούς όρους, υπάρχει η επιθυμία να αναπτυχθούν όπλα και χτυπηθεί η Ρωσία.
Οι Ουκρανοί πήραν το δόλωμα και υπάκουσαν! (Και τι γίνεται με τους Ουκρανούς! Σχεδόν ολόκληρη η Δύση έχει υποταχθεί σε αυτή την ομάδα των τρελών).
Η ρωσική ελίτ κοίταξε αδιάφορα αυτή την τρέλα για λίγο, αλλά μετά ξύπνησε ξαφνικά, εξέδωσε τελεσίγραφο και, αφού αγνοήθηκε, ξεκίνησε τη ρωσική εισβολή. Αυτά είναι τα βασικά αρχικά δεδομένα.
Με βάση αυτά, προτείνεται η ακόλουθη λύση: η σημερινή Ουκρανία πρέπει να χωριστεί σε δύο μέρη - ανατολικό (νοτιοανατολικό) και δυτικό.
Τα σύνορα πρέπει να εκτείνονται μεταξύ των ρωσόφωνων και των δυτικών περιοχών.
Και τα δύο θα πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθούν ή, τουλάχιστον, να μην αναπτυχθούν επιθετικά όπλα σε αυτά.
Το δυτικό τμήμα της Ουκρανίας θα πρέπει να ενσωματωθεί οικονομικά στην ΕΕ ή σε κάποια άλλη οντότητα.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μείνει «ανεξάρτητο». Διαφορετικά, μπορεί να υποταχθεί σε οποιονδήποτε, ακόμα και σε εγκληματικά συνδικάτα. Άλλωστε, υποτάχθηκαν και στους Ναζί.
Η αποκατάσταση της Ουκρανίας πρέπει να αποφασιστεί μέσω διαπραγματεύσεων.
Γενικά, οι συμφωνίες για την υπόθεση της Ουκρανίας θα πρέπει να συντάσσονται λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της νοοτροπίας των υπογραφόντων.
Ο καθένας έχει διαφορετική στάση απέναντι στις συμφωνίες με συμμάχους, εταίρους και αντιπάλους.
Εάν αυτό δεν ληφθεί υπόψη και δεν προβλέπονται μηχανισμοί για κάθε πλευρά, τότε οι συμφωνίες θα μετατραπούν γρήγορα σε κενό γράμμα.
Όλα αυτά, παρότι είναι λογικά, ίσως η εφαρμογή τους να είναι δύσκολη.
Αυτά είναι τα μεταβλητά δεδομένα της υπόθεσης της Ουκρανίας. Είναι αδύνατο να προβλεφθεί ποια ισορροπία και συμβιβασμός θα βρεθεί.
Υπάρχει υπερβολική υποκειμενικότητα, εν προκειμένω η λογική είναι ανίσχυρη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών