Ο κορωνοϊός και η εξοχική κατοικία Τσίπρα

Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να συμβεί…
Εν μέσω πανδημίας, όπου σε καθημερινή σχεδόν βάση χάνουν τη ζωή τους περίπου 100 άνθρωποι και ξεκληρίζονται οικογένειες, ο πολιτικός κόσμος να ασχολείται με τον εάν ένας πολιτικός αρχηγός έχει νοικιάσει εξοχική κατοικία, σε ποια περιοχή βρίσκεται, ποιο είναι το ενοίκιο που καταβάλει κλπ.
Σαν μην υπάρχουν άλλα θέματα που χρήζουν άμεσης λύσης, σαν μην υπάρχει πανδημία, σαν να μην υπάρχουν ελλείψεις στο ΕΣΥ στις οποίες θα πρέπει επικεντρωθεί σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος ώστε να αντιμετωπιστούν… χθες, όχι σήμερα… ΧΘΕΣ!
Γιατί οι ελλείψεις είτε σε προσωπικό είτε σε εξοπλισμό των υγειονομικών κοστίζουν σε ανθρώπινες ζωές.
Και όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να πείσουν ότι τα πράγματα είναι υπό έλεγχο, ότι η κατάσταση είναι απολύτως διαχειρίσιμη, το αποτέλεσμα τους διαψεύδει… Οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής -τους οποίους χειροκροτούσαμε στο πρώτο κύμα της πανδημίας- τους διαψεύδουν…
Ο διευθυντής ΜΕΘ του νοσοκομείου Παπανικολάου, Νικόλας Καπραβέλος, έχει περιγράψει νοσηλεύτριες να κλαίνε όταν πρέπει μετά από ώρες δουλειάς να μπαίνουν στις κλίνες, γιατί δεν υπάρχει άλλο προσωπικό και ο ασθενείς τις έχει ανάγκη, ενώ ανέφερε ότι φτάνουν μέχρι και σε σημείο να τα χάσουν αν δεν βρουν μάσκα στο συρτάρι.
Και τα λόγια αυτά είναι σαν γροθιά στο στομάχι της κυβέρνησης πόσω μάλλον όταν έχει προηγηθεί ένα lockdown για τη θωράκιση του ΕΣΥ.
Πως είναι δυνατόν λοιπόν μια κυβέρνηση, όταν συμβαίνουν όλα αυτά, να ασχολείται με το εάν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενοικιάζει εξοχική κατοικία;
Κάποιος θα μπορούσε κάλλιστα να πει ότι όλο αυτό είναι προσβολή της μνήμης των νεκρών.
Πως μπορεί να νοιώθει κάποιος που έχει βιώσει την απώλεια υπό αυτές τις συνθήκες, να βλέπει στα δελτία ειδήσεων «αφιερώματα» για την εξοχική κατοικία ενός πολιτικού;