Ξεχνάμε το 2026 όλα τα άνευ ουσίας ακρώνυμα… έρχεται η C5, ένα ρεαλιστικό σχήμα για τη διαχείριση της παγκόσμιας συστημικής μετάβασης
Τακτικές διαβουλεύσεις μεταξύ των ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας, Ινδίας και Ιαπωνίας θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα πρακτικό εργαλείο διαχείρισης της αναδυόμενης παγκόσμιας τάξης, περιορίζοντας τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης συστημικής αστάθειας σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περίοδο, όπου ένα μόνο λάθος βήμα θα μπορούσε να προκαλέσει παγκόσμιο χάος.
Το αμερικανικό μέσο Defense One ήταν το πρώτο που αποκάλυψε την ύπαρξη μιας πρότασης για τη δημιουργία ενός «Core 5 (C5)», η οποία φέρεται να περιλαμβάνεται σε διαβαθμισμένη εκδοχή της νέας National Security Strategy των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το σχήμα αυτό θα περιλάμβανε ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Ινδία και Ιαπωνία, οι οποίες θα πραγματοποιούσαν τακτικές συναντήσεις για τη συζήτηση ζητημάτων παγκόσμιας σημασίας.
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί ο αποκλεισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το προτεινόμενο σχήμα.
Η ερμηνεία που δίνεται είναι ότι οι ΗΠΑ φαίνεται να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εξελιχθεί σε έναν οργανισμό έντονα ιδεολογικοποιημένο, περισσότερο προσανατολισμένο στη ρητορική και τις συμβολικές κινήσεις, παρά στην παραγωγή ουσιαστικών αποτελεσμάτων.
Ο ρόλος της Ινδίας και οι εσωτερικές ισορροπίες
Ο Ρώσος φιλόσοφος Alexander Dugin εκτιμά ότι η Ινδία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εξισορροπητικός παράγοντας ανάμεσα στα δύο άτυπα «στρατόπεδα» του C5: από τη μία τη σινορωσική πλευρά (Κίνα–Ρωσία) και από την άλλη τον άξονα ΗΠΑ–Ιαπωνία, διευκολύνοντας την επίτευξη απτών αποτελεσμάτων στα ζητήματα που θα τίθενται προς συζήτηση.
Σύμφωνα με το Defense One, το πρώτο θέμα στην ατζέντα του C5 θα ήταν η ασφάλεια στη Μέση Ανατολή, και συγκεκριμένα η εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας.
Με την πάροδο του χρόνου, στο τραπέζι αναμένεται να βρεθούν και οικονομικά, χρηματοπιστωτικά και ευρύτερα γεωπολιτικά ζητήματα, μετατρέποντας το C5 σε ένα είδος άτυπου, ασιατοκεντρικού Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Μεταρρύθμιση της παγκόσμιας διακυβέρνησης
Η ουσία της πρότασης C5 έγκειται στην προσπάθεια πρακτικής μεταρρύθμισης της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, λαμβάνοντας υπόψη τον αυξανόμενο ρόλο της Ασίας και τους περιορισμούς του σημερινού Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι οποίοι απορρέουν από το δικαίωμα βέτο των μόνιμων μελών.
Η απλή διεύρυνση του αριθμού των μόνιμων μελών, επισημαίνεται, θα επιδείνωνε τη δυσλειτουργία του Συμβουλίου, ιδίως αν συνοδευόταν από νέα δικαιώματα βέτο.
Επιπλέον, η Ρωσία δεν πρόκειται να αποδεχθεί την ένταξη των ηττημένων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή της Γερμανίας και της Ιαπωνίας, ως μόνιμων μελών του UNSC, ενώ η Κίνα αντιτίθεται τόσο στη συμμετοχή της ιστορικής της αντιπάλου Ιαπωνίας όσο και της μακροχρόνιας ανταγωνίστριάς της Ινδίας.
Υπό αυτό το πρίσμα, η συμμετοχή της Ιαπωνία και της Ινδία στο C5 ερμηνεύεται ως ένας τρόπος άτυπης ενσωμάτωσής τους στη λήψη παγκόσμιων αποφάσεων, χωρίς επίσημη αναθεώρηση των θεσμών.
Ο αποκλεισμός της Γερμανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης λειτουργεί, σύμφωνα με την ανάλυση, ως μήνυμα ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν αποτελεσματικότητα και όχι θεσμική διεύρυνση χωρίς ουσία, ενώ παράλληλα ενισχύεται το αφήγημα του «Asian Century».
Συμπληρωματικός ρόλος σε σχέση με άλλα φόρα
Το C5, ως άτυπο και ασιατοκεντρικό σχήμα, δεν θα ερχόταν σε σύγκρουση με υφιστάμενες δομές όπως οι BRICS, το G7 ή το G20, αλλά θα λειτουργούσε συμπληρωματικά, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση της ατζέντας τους.
Ωστόσο, για να καταστεί πολιτικά βιώσιμη μια τέτοια πρόταση, προϋπόθεση αποτελεί η επίτευξη μιας “New Détente” μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας μετά το τέλος της ουκρανικής σύγκρουσης.
Χωρίς αυτήν, το σχέδιο δύσκολα μπορεί να προχωρήσει.
Τα εμπόδια και τα ενδεχόμενα οφέλη
Στα βασικά εμπόδια συγκαταλέγονται οι αμερικανικές και ιαπωνικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, η απουσία ειρηνευτικής συνθήκης μεταξύ Ρωσία και Ιαπωνία από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι νέες σινοϊαπωνικές εντάσεις γύρω από την Ταϊβάν, καθώς και οι περίπλοκες σχέσεις μεταξύ Κίνα, Ινδία και ΗΠΑ.
Το C5 θα μπορούσε να υλοποιηθεί μόνο εφόσον αυτά τα ζητήματα επιλυθούν ή τεθούν προσωρινά στην άκρη, και μόνο στο πλαίσιο μιας νέας ρωσοαμερικανικής προσέγγισης.
Εάν –παρά τις αβεβαιότητες– το σενάριο αυτό υλοποιηθεί, η Ρωσία θα μπορούσε να αποκομίσει σημαντικά οφέλη: πολιτικά, συμμετέχοντας σε έναν κλειστό κύκλο που θα καθορίζει την ατζέντα των διεθνών οργανισμών· οικονομικά, αξιοποιώντας τον φυσικό της πλούτο για ανταλλαγή με υψηλή τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένης της AI· και στρατηγικά, συνδιαμορφώνοντας τη νέα παγκόσμια τάξη.
Για τον λόγο αυτό, όπως καταλήγει η ανάλυση, η συμμετοχή της Ρωσία στο C5 δεν θα πρέπει να αποκλείεται.
www.bankingnews.gr
Το αμερικανικό μέσο Defense One ήταν το πρώτο που αποκάλυψε την ύπαρξη μιας πρότασης για τη δημιουργία ενός «Core 5 (C5)», η οποία φέρεται να περιλαμβάνεται σε διαβαθμισμένη εκδοχή της νέας National Security Strategy των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το σχήμα αυτό θα περιλάμβανε ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Ινδία και Ιαπωνία, οι οποίες θα πραγματοποιούσαν τακτικές συναντήσεις για τη συζήτηση ζητημάτων παγκόσμιας σημασίας.
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί ο αποκλεισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το προτεινόμενο σχήμα.
Η ερμηνεία που δίνεται είναι ότι οι ΗΠΑ φαίνεται να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εξελιχθεί σε έναν οργανισμό έντονα ιδεολογικοποιημένο, περισσότερο προσανατολισμένο στη ρητορική και τις συμβολικές κινήσεις, παρά στην παραγωγή ουσιαστικών αποτελεσμάτων.
Ο ρόλος της Ινδίας και οι εσωτερικές ισορροπίες
Ο Ρώσος φιλόσοφος Alexander Dugin εκτιμά ότι η Ινδία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εξισορροπητικός παράγοντας ανάμεσα στα δύο άτυπα «στρατόπεδα» του C5: από τη μία τη σινορωσική πλευρά (Κίνα–Ρωσία) και από την άλλη τον άξονα ΗΠΑ–Ιαπωνία, διευκολύνοντας την επίτευξη απτών αποτελεσμάτων στα ζητήματα που θα τίθενται προς συζήτηση.
Σύμφωνα με το Defense One, το πρώτο θέμα στην ατζέντα του C5 θα ήταν η ασφάλεια στη Μέση Ανατολή, και συγκεκριμένα η εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας.
Με την πάροδο του χρόνου, στο τραπέζι αναμένεται να βρεθούν και οικονομικά, χρηματοπιστωτικά και ευρύτερα γεωπολιτικά ζητήματα, μετατρέποντας το C5 σε ένα είδος άτυπου, ασιατοκεντρικού Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Μεταρρύθμιση της παγκόσμιας διακυβέρνησης
Η ουσία της πρότασης C5 έγκειται στην προσπάθεια πρακτικής μεταρρύθμισης της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, λαμβάνοντας υπόψη τον αυξανόμενο ρόλο της Ασίας και τους περιορισμούς του σημερινού Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι οποίοι απορρέουν από το δικαίωμα βέτο των μόνιμων μελών.
Η απλή διεύρυνση του αριθμού των μόνιμων μελών, επισημαίνεται, θα επιδείνωνε τη δυσλειτουργία του Συμβουλίου, ιδίως αν συνοδευόταν από νέα δικαιώματα βέτο.
Επιπλέον, η Ρωσία δεν πρόκειται να αποδεχθεί την ένταξη των ηττημένων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή της Γερμανίας και της Ιαπωνίας, ως μόνιμων μελών του UNSC, ενώ η Κίνα αντιτίθεται τόσο στη συμμετοχή της ιστορικής της αντιπάλου Ιαπωνίας όσο και της μακροχρόνιας ανταγωνίστριάς της Ινδίας.
Υπό αυτό το πρίσμα, η συμμετοχή της Ιαπωνία και της Ινδία στο C5 ερμηνεύεται ως ένας τρόπος άτυπης ενσωμάτωσής τους στη λήψη παγκόσμιων αποφάσεων, χωρίς επίσημη αναθεώρηση των θεσμών.
Ο αποκλεισμός της Γερμανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης λειτουργεί, σύμφωνα με την ανάλυση, ως μήνυμα ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν αποτελεσματικότητα και όχι θεσμική διεύρυνση χωρίς ουσία, ενώ παράλληλα ενισχύεται το αφήγημα του «Asian Century».
Συμπληρωματικός ρόλος σε σχέση με άλλα φόρα
Το C5, ως άτυπο και ασιατοκεντρικό σχήμα, δεν θα ερχόταν σε σύγκρουση με υφιστάμενες δομές όπως οι BRICS, το G7 ή το G20, αλλά θα λειτουργούσε συμπληρωματικά, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση της ατζέντας τους.
Ωστόσο, για να καταστεί πολιτικά βιώσιμη μια τέτοια πρόταση, προϋπόθεση αποτελεί η επίτευξη μιας “New Détente” μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας μετά το τέλος της ουκρανικής σύγκρουσης.
Χωρίς αυτήν, το σχέδιο δύσκολα μπορεί να προχωρήσει.
Τα εμπόδια και τα ενδεχόμενα οφέλη
Στα βασικά εμπόδια συγκαταλέγονται οι αμερικανικές και ιαπωνικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, η απουσία ειρηνευτικής συνθήκης μεταξύ Ρωσία και Ιαπωνία από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι νέες σινοϊαπωνικές εντάσεις γύρω από την Ταϊβάν, καθώς και οι περίπλοκες σχέσεις μεταξύ Κίνα, Ινδία και ΗΠΑ.
Το C5 θα μπορούσε να υλοποιηθεί μόνο εφόσον αυτά τα ζητήματα επιλυθούν ή τεθούν προσωρινά στην άκρη, και μόνο στο πλαίσιο μιας νέας ρωσοαμερικανικής προσέγγισης.
Εάν –παρά τις αβεβαιότητες– το σενάριο αυτό υλοποιηθεί, η Ρωσία θα μπορούσε να αποκομίσει σημαντικά οφέλη: πολιτικά, συμμετέχοντας σε έναν κλειστό κύκλο που θα καθορίζει την ατζέντα των διεθνών οργανισμών· οικονομικά, αξιοποιώντας τον φυσικό της πλούτο για ανταλλαγή με υψηλή τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένης της AI· και στρατηγικά, συνδιαμορφώνοντας τη νέα παγκόσμια τάξη.
Για τον λόγο αυτό, όπως καταλήγει η ανάλυση, η συμμετοχή της Ρωσία στο C5 δεν θα πρέπει να αποκλείεται.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών