Έχουν μέλλον τα ελαστικά χωρίς αέρα;

Η ιδέα των ελαστικών χωρίς αέρα (tubeless ή airless tire), τα οποία δε διατρέχουν κανένα κίνδυνο να τρυπήσουν και να κλατάρουν, φαίνεται σαν η απόλυτη λύση για τους οδηγούς.
Παρόλα αυτά, παρά τις συνεχείς προσπάθειες για την εξέλιξή τους, τα ελαστικά χωρίς αέρα δεν κατάφεραν ποτέ να γίνουν δημοφιλή στην αγορά, κυρίως λόγω σημαντικών περιορισμών και τεχνολογικών προκλήσεων που παραμένουν άλυτες.

Από το ποδήλατο μέχρι το σεληνιακό όχημα

Η ιδέα των ελαστικών χωρίς αέρα δεν είναι καινούργια. Πρωτοεμφανίστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με τα πρώτα πνευματικά ελαστικά (τα οποία επινόησε ο John Boyd Dunlop) και μάλιστα αποτέλεσε απάντηση στα προβλήματα που αντιμετώπισαν τα λάστιχα με αεροθάλαμο, όπως τα συχνά τρυπήματα. Τα οποία είναι ενοχλητικά από τα παιδικά μας χρόνια (καβαλώντας ποδήλατα) μέχρι και ως ενήλικες (οδηγώντας αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα).
Στην πραγματικότητα, τα πρώτα ελαστικά χωρίς αέρα ήταν δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου για στρατιωτικά οχήματα, τα οποία ήταν ιδιαίτερα επιρρεπή σε σκασίματα λόγω των πυροβολισμών.
Αυτά τα πρώτα ελαστικά ήταν συμπαγή και στο εσωτερικό της δομής τους χρησιμοποιούσαν ένα μίγμα γλυκερίνης και ζελατίνης ή πορώδες καουτσούκ, αντί για αέρα.
Αν και παρείχαν ανθεκτικότητα σε διατρήσεις, είχαν σοβαρά μειονεκτήματα όπως το υπερβολικό βάρος, η περιορισμένη ευκαμψία στα ανώμαλα οδοστρώματα ή η υπερθέρμανση στις υψηλές ταχύτητες (Διαβάστε περισσότερα)